Άνθιμος Ανανιάδης: Οι παγίδες της Αμερικής και οι στόχοι του

Πώς είναι ο Άνθιμος έξω από το χώρο της δουλειάς, στην καθημερινή ζωή;

«Μου αρέσει το τρέξιμο και να λειτουργώ κάτω από πίεση. Αν έχω μια μέρα εκτός δουλειάς θα αράξω, θα πιω ένα ποτό, θα πάω σε ένα κέντρο να διασκεδάσω. Μου αρέσει πολύ ο κόσμος και να μιλάω μαζί του. Τις προάλλες ήμουν σε ένα ταξί και ο οδηγός ήταν μουσικός, είχε το μπουζούκι πίσω στο αμάξι. Τελευταία είχε κάποιες άσχημες στιγμές και έχασε τη δουλειά του, έτσι ξεκίνησε να εργάζεται ως οδηγός ταξί. Του λέω «μου δίνεις να οδηγήσω το ταξί και να παίξεις μουσική εσύ πίσω;» και έγινε. Οδήγησα μέχρι την Ηλιούπολη, δεν ήξερα πού πηγαίναμε, βέβαια χάθηκα λίγο γιατί είχα καιρό να οδηγήσω εδώ, αλλά περάσαμε υπέροχα. Είμαι αυθόρμητος, είναι ωραίο να αφήνεσαι στις στιγμές της ζωής.

Ποιες οι παγίδες στην Αμερική;

«Είναι πολλές, αλλά ένα από τα πράγματα που είδα στο Χόλιγουντ και στο Λος Αντζελες είναι ότι οι άνθρωποι προσπαθούν να οικειοποιηθούν κάτι άλλο, το οποίο δεν είναι. Το Λος Αντζελες είναι ένας τεράστιος Ντόριαν Γκρέυ. Σε κάποιες στιγμές μπορεί να χάσεις τον εαυτό σου και να μπλέξεις π.χ. με τα ναρκωτικά. Κάποια στιγμή, χάθηκα μέσα σε όλο αυτό αλλά ήμουν σχετικά δυνατός και το ξεπέρασα»

Ποιοι οι στόχοι σας;

«Στόχος μου είναι να γουστάρει ο κόσμος την παράσταση «Ντόριαν Γκρέυ» και να δώσω πίσω κάτι από αυτά που μπορεί να έχω μάθει»