Νάσια Κονιτοπούλου: «Ήθελα να το παλέψω λίγο ακόμα, αλλά ο σύζυγος μου δεν ήθελε»

-Επέστρεψες με δύο ολοκαίνουργια τραγούδια που αναδεικνύουν το πολύπλευρο ερμηνευτικό ταλέντο σου «Καλοτάξιδος» και «Ξημερώνει».

«Ναι από την εταιρία poly music ειναι δυο μήνες που έχουν κυκλοφορήσει σε στοίχους Χριστίνας Καλαμπούκα και μουσική Γιάννη Φακίρη» τόνισε στην εκπομπή Celebrity Life Game.

-Που σε συναντάει ο κόσμος αυτή την περίοδο;

«Αυτή την περίοδο δεν βρίσκομαι κάπου συγκεκριμένα , κάνω διάφορες εμφανίσεις στην επαρχία.»

-Ποιες είναι οι δικές σου μουσικές επιρροές και ποιοι άνθρωποι αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για εσένα;

«Πηγή έμπνευσης για εμένα ήταν φυσικά ο πατέρας μου Γιώργος Κονιτόπουλος. Μεγάλος δάσκαλος συγκεκριμένα στην νησιώτικη μουσική αλλά και στην ζωή .Ήταν και είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Οι μουσικές μου επιρροές είναι κυρίως από την Ελληνική μουσική , αναλόγως από την φάση που βρίσκομαι κάθε φορά επηρεάζομαι και εμπνέομαι τραγουδιστικά από το όποιο δήποτε είδος μουσικής.»

-Έχεις ένα βαρύ όνομα στο χώρο της μουσικής. Σου έχει ανοίξει πόρτες ή έχει σταθεί και εμπόδιο στην πορεία σου;

«Σε κάποιες περιπτώσεις μου δόθηκαν ευκαιρίες ,και σε κάποιες άλλες μπορώ να πω ότι με σαμποτάρανε . Δέχτηκα ζήλια και αρκετοί ήταν εκείνοι που είπαν ότι ο λόγος ύπαρξης μου στον χώρο είναι ο πατέρας μου. Σίγουρα οφείλω πάρα πολλά στον πατέρα μου αλλά πιστεύω αν δεν άξιζα δεν θα υπήρχα σε αυτή την δουλειά.»

-Έχουν μπει ποτέ κάποιοι στην διαδικασία να συγκρίνουν την πορεία σου με την πορεία του πατέρα σου;

«Δεν γίνεται να μας συγκρίνουν γιατί ο πατέρας μου υπήρξε δημιουργός ,στιχουργός ,έπαιζε βιολί, τραγουδούσε. Δεν μπορώ να συγκριθώ μαζί του . Ο πατέρας μου ανήκει σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων που γεννιούνται μια φορά στα εκατό χρόνια.»

-Πώς διαχειρίζεσαι την αρνητική κριτική; Έχουν υπάρξει αναλυθεί δημοσιεύματα τα οποία σε στεναχώρησαν;

«Έχουν υπάρξει. Πρόσφατα βγήκε δημοσίευμα σε μια εφημερίδα με τίτλο γνωστή τραγουδίστρια στην φυλακή κάτι που δεν ίσχυε κι φυσικά δεν είχα αναφέρει κάτι τέτοιο ποτέ στην συνέντευξη που είχα παραχωρήσει στην συγκεκριμένη εφημερίδα. ήταν τουλάχιστον μυνήσιμο απλά εγώ αποφάσισα να μην ασχοληθώ βέβαια επικοινώνησα με την δημοσιογράφο Σάσα Σταμάτη που στην οποία είχα δώσει την συνέντευξη για να ρωτήσω τον λόγο που έγινε αυτό . Αυτή με διαβεβαίωσε ότι δεν ήταν υπεύθυνη για τον τίτλο και έτσι δεν έδωσα συνέχεια στο θέμα. Από αυτό το περιστατικό κατάλαβα ότι πλέον πρέπει να είμαι πολύ προσεχτική σε ποιόν μιλάω γιατί ήταν κάτι που στεναχώρησε πολύ.»

-Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι χώρισες με τον σύζυγο σου. Μέτα από 22 χρόνια πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν αυτό; Πως το διαχειριστικές;

«Στην αρχή ήταν δύσκολο. Ήθελα να το παλέψω λίγο ακόμα, αλλά ο σύζυγος μου δεν ήθελε. Αυτό ήταν που με πείραξε αρκετά .»

-Αποκλείεις το ενδεχόμενο της επανασύνδεσης;

«Ποτέ δεν ξέρεις πως μπορεί να τα φέρει η ζωή δεν αποκλείω τίποτα αλλά το βλέπω αρκετά δύσκολο.»

-Αυτήν την περίοδο πως είσαι στην προσωπική σου ζωή;

«Είμαι μόνη.»

-θα έμπαινες στην διαδικασία να κάνεις έναν ακόμα γάμο;

«Στην φάση που βρίσκομαι τώρα δεν το σκέφτομαι καθόλου.»

-Τα ταξίδια σου στο εξωτερικό έκαναν πιο δύσκολο το μεγάλωμα του γιου σου;

«Ναι όσο και να προσπαθούσα νιώθω ότι τον αμέλησα .Θυμάμαι τα καλοκαίρια που έλειπα με τον πατέρα του επειδή δουλεύαμε μαζί και λείπαμε για αρκετές μέρες .θυμάμαι χαρακτηριστικά είχα πάει σε μια εκπομπή και η μητέρα μου του άνοιξε την τηλεόραση για να με δει και της είπε εγώ την θέλω εδώ δεν με ενδιαφέρει να την δω στην τηλεόραση ( γελάει)»

-Αν σου δινόταν η ευκαιρία να γυρίσεις πίσω το χρόνο τι θα ήταν αυτό που θα ήθελες να σου είχε συμβεί;

«Να παντρευόμουν ξανά τον άνδρα μου αλλά να ακολουθούσα μια διαφορετική πορεία ώστε να μην χαλούσε ο γάμος μας .»

-Πως πέρασαν 20 ώρες μέσα στο κρατητήριο;

«Άρχισα να τραγουδάω για να περάσει η ώρα από κάποια στιγμή και μετά που χαλάρωσα, ψυχαγώγησα και τις κοπέλες. Τραγούδησα το «Λάθος» του Βαρδή, που λέει η Μελίνα Ασλανίδου, το «Ανάθεμα σε, δεν με λυπάσαι», το γνωστό παραδοσιακό τραγούδι «Ωραία που είναι η αυτή».

-Δηλαδή, έκανες πρόγραμμα μέσα στη φυλακή.

«Ναι. (Γελάει). Μάλιστα, στα κορίτσια εκεί άρεσαν πολύ οι μελωδίες, άκουγαν με προσήλωση. Από την μελωδία και τον τρόπου που τα έλεγα καταλάβαιναν ότι πρόκειται περί ερωτικών τραγουδιών. Με την ιδέα ότι ήμουν κλεισμένη εκεί δεν μπορούσα, χτυπούσα συνέχεια την πόρτα και φώναζα αυτόν που με είχε ανακρίνει. Ζητούσα να στείλω μήνυμα στο γιο μου, να πάρω τηλέφωνο, να πιω ένα χάπι για τον πονοκέφαλο… Δεν αισθανόμουν καλά κι έλεγα: «Θα με αφήσουν να φύγω αυτοί ή θα με έχουν κλεισμένη για πάντα;». ένιωσα ασφάλεια όταν ένα φύλακας εκεί έμαθα ότι ήταν Έλληνας. Σκεφτόμουν πόσο δύσκολο είναι να μπει κανείς στην Αμερική και πόσο εύκολο είναι στην Ελλάδα.»