Μιχάλης Τζουγανάκης: «Σέβομαι τα ριάλιτι, δεν μπορώ να τα κρίνω… μην τα ισοπεδώνουμε όλα»
Ο Μιχάλης Τζουγανάκης που με την παραδοσιακή Κρητική μουσική έχει καταφέρει να αναδείξει το ταλέντο του, μιλάει για τα όνειρά του, αλλά και τα όνειρα των παιδιών που πηγαίνουν σε talent shows.
Οικονομικά πώς είναι η κατάσταση για σένα, σε ό,τι αφορά στο συγκεκριμένο ειδος μουσικής που πρεσβεύεις;
Είναι τα ίδια για όλους, εκτός από μια ομάδα ανθρώπων που είναι άνετοι σε όλα. Το όμορφο είναι ότι αγγίζω και μου αρέσει να ερμηνεύω κι άλλων τραγουδοποιών, συνθετών τα τραγούδια. Δεν λέω μόνο τα δικά μου, το δικό μου ρεπερτόριο. Λέω Λοΐζο, Σαββόπουλο, Χατζιδάκι, κι έτσι έχουμε κοινό που είναι και από άλλους χώρους.
Ονειρεύεσαι;
Ονειρεύομαι, πετάω... ο καιρός είναι οδηγός. Το μεγαλύτερο ελάττωμά μου είναι ότι είμαι πολύ φιλότιμος και καλός, κι αυτό έχει κόστος. θέλω να τα «λέω» τραγουδώντας και παίζοντας. Η μουσική δεν μπορεί να παιχτεί και να εκφραστεί από κακούς ανθρώπους. Ο κακός άνθρωπος δεν μπορεί να παίξει, δεν έχει ψυχή μέσα του και δεν βγαίνει τίποτα. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να μιμείται, να είναι ένας καλός μίμος, να μοιάζει του Καζαντζίδη, του Ξυλούρη, του Νταλάρα, να το πιάσει αυτό και να το εκμεταλλευτεί. Όλες οι εποχές είχαν τρόπους να ετοιμάζουν νέα φιντάνια να «εμποριοποιούν» και να εμπορεύονται τη μουσική. Η μουσική χάνει τη μαγεία της όταν πέφτει σε χέρια καθαρά εμπορικά. Όλοι χρειάζονται. Καλλιτέχνης, τραγουδιστής, μουσικός, ναι μεν γίνεσαι, αναπτύσσεσαι, αλλά γεννιέσαι. Κάποια παιδιά εκεί που έχουν πάει, στα talent shows, κι έχουν απορριφθεί, έχουν γεννηθεί καλλιτέχνες, ενώ κάποια που έχουν μείνει μπορεί να μην έχουν γεννηθεί καλλιτέχνες, αλλά να έχουν ένα γκελ, που εκείνη τη στιγμή να μέτρησε και πέρασαν την οντισιόν. Πολλά πράγματα παίζουν κι έχουν σημασία σ' αυτό. Σέβομαι τα ριάλιτι, δεν μπορώ να τα κρίνω, γιατί μπορεί να αποδειχθεί ότι αν δεν είχαμε αυτά τα ριάλιτι, να μην είχαμε τον τάδε τραγουδιστή ή τραγουδίστρια, μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Λίγο-πολύ με άλλες μορφές, με άλλο «περιτύλιγμα» υπήρχαν και σε άλλη κλίμακα και θα υπάρχουν.
Το δικό σου είδος μουσικής και τραγουδιού θεωρείς ότι είναι αδικημένο;
Ήμουν καινοτόμος, πήρα την παράδοση της Κρήτης, που ήταν με τη λύρα και το λαγούτο, και βγήκε η δική μου έμπνευση, η ιδέα. Τίποτα δεν είναι δικό μου, τίποτα δεν μου ανήκει, όλα προϋπήρχαν, όλα έχουν ξανασυμβεί, είμαι απλώς ένας αγωγός που φιλοξενώ κάποιες ιδέες που έχουν να κάνουν με το κάλλος της τέχνης.
Πηγή: Λοιπόν