Κώστας Καζάκος: «Μεγάλωσα, έζησα πολλά, πέρασα πολλά»

Ο ηθοποιός επιστρέφει στην Επίδαυρο με τον «Οιδίποδα επί Κολωνώ».

Να επιστρέφουμε στη νέα σας κάθοδο στην Επίδαυρο, αν και δεν χορταίνω τις ιστορίες αυτές. Είναι ένα μεγάλο «στοίχημα».

Ένα πολύ μεγάλο και ελκυστικό «στοίχημα». Ο «Οιδίποδας επί Κολωνώ» είναι πολύ. μεγάλο έργο δυσπρόσιτο, με σκοτεινές γωνιές. Ένας μεγάλος «θησαυρός» που προσεγγίζουμε με σεβασμό με τον Σταύρο Τσακίρη που έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία, αλλά και την πολύ γερή ομάδα που έχει φτιαχτεί με μεράκι. Ο Δημήτρης Λιγνάδης θα παίξει τον Ξένο, η Κόρα Καρβούνη την Αντιγόνη, η Τζένη Κόλλια την Ισμήνη, ο Γιάννος Περλέγκας τον Θησέα, ο Δημήτρης Ημελλος τον Κρέοντα, ο Δημήτρης Λάλος τον Πολυνείκη ενώ υπάρχει και οκταμελής χορός ηθοποιών. Στην Επίδαυρο θα παίξουμε στις 7-8 Ιουλίου και είναι μια φιλόδοξη συμπαραγωγή του Φεστιβάλ και της Venus Α.Ε., για την οποία δουλεύουμε με κέφι και πολύ μεγάλο μεράκι.

Ο Οιδίποδας είναι ρόλος ζωής για εσάς;

Ρόλος ζωής! Μεγάλος ρόλος. Κέντημα του Σοφοκλή. Ο Οιδίπους φτάνει στο άλσος του Κολωνού, στις παρυφές της πόλεως των Αθηνών, ζητώντας φιλοξενία - ένας «ξένος», τυφλός και ρακένδυτος μετά από δεκαετή περιπλάνηση. Χρειάζεται έναν τόπο να αναπαυθεί, καθώς διαισθάνεται το τέλος να πλησιάζει. Μόνος συμπαραστάτης του π κόρη-αδελφή του Αντιγόνη. Μετά από διαπραγματεύσεις, του επιτρέπεται να κατοικήσει στα «σύνορα», στο μεταίχμιο νομιμότητας και παρανομίας ζωής και θανάτου. Μέσα από τις συναντήσεις του με τον Θησέα, τον Κρέοντα, τη μικρότερη κόρη-αδελφή του Ισμήνη και τον γιο-αδελφό του .Πολυνείκη, κάνει ανασκόπηση της ζωής του και στοχάζεται επάνω στο παράλογο του ανθρώπινου βίου. Συναρπαστικός ρόλος.

Τι παραπάνω μπορείτε να «προσδώσετε» για την παράσταση αυτή;

Η σκηνοθεσία του Σταύρου Τσακίρη υιοθετεί τη φόρμα του αφηγηματικού θεάτρου, με τον θίασο να εξιστορεί στους θεατές αυτή την ιστορία-«παραβολή», σε έναν άδειο χώρο, με ελάχιστα αντικείμενα. Οι ηθοποιοί ενδύονται τους ήρωες, που εμφανίζονται και εξαφανίζονται σαν οπτασίες του ετοιμοθάνατου Οιδίποδα. Η μουσική, σε σύνθεση Μίνωα Μάτσα, εκτελείται ως παράλληλο κείμενο από τις φωνές των ηθοποιών και δίνει στο θέαμα τον χαρακτήρα ενός επικολυρικού ποιήματος. Τον απασχολεί η φθορά του χρόνου τον Οιδίποδα... Εσάς πόσο σας απασχολεί το ότι είστε πια στην όγδοη δεκαετία σας; Περνάει ο χρόνος μεγάλωσα, έζησα πολλά, πέρασα πολλά, αλλά μου αρέσει που προχωρώ μπροστά με σθένος. Αλίμονο αν πω ότι είμαι δυσαρεστημένος. Πανευτυχής είμαι που μπορώ να στέκομαι στα πόδια μου, που έχω τις δυνάμεις μου, που μπορώ να ασχοληθώ με ένα τέτοιο έργο όπως ο Οιδίποδας που, επιστρέφω στην Επίδαυρο. Χαίρομαι τη ζωή με όλη μου την ψυχή. Έχω τη μεγάλη οικογένεια μου που λατρεύω, τους φίλους μου που αγαπώ, τη δουλειά μου που «φωτίζει» τη ζωή μου εδώ και τόσα χρόνια. Τι άλλο να ζητήσω πια; Είμαι πανευτυχής... Παίρνω δύνα¬μη από τη μεγάλη οικογένεια μου. Η μεγαλύτερη ευτυχία αυτή είναι. Καλό το θέατρο, το αγαπώ, αλλά σαν την οικογένεια τίποτα. Δίνω την ψυχή μου στη σκηνή, αλλά ο «πλούτος» μου είναι η οικογένεια μου» εξήγησε στη Real.