Ισμήνη Καλέση: «Ήμουν αυτό που λένε τσαούσα»

-Είσαι μοναχοπαίδι;

«Εχω δύο αδέλφια, τη Χρυσούλα, που είναι καθηγήτρια φυσικός, και τον Αντώνη, ο οποίος είναι μηχανολόγος μηχανικός. Τα αδέλφια μου είναι πολύ μεγαλύτερα από μένα και θα σου αποκαλύψω κάτι που δεν το έχω πει ποτέ: Οι γονείς μου δεν ήθελαν να με φέρουν στη ζωή! Οταν έμεινε έγκυος η μανούλα μου, ήταν λίγο μεγάλη, αλλά εγώ ήμουν εκείνη που τη φρόντισα περισσότερο. Την είχα δίπλα μου, από το χεράκι, από την ημέρα που παντρεύτηκα μέχρι πριν από οκτώ χρόνια, που έφυγε από τη ζωή. Η ίδια, μάλιστα, μου έλεγε: «Εσένα, που πηγαίναμε να σε... ρίξουμε... Τελικά εσύ με κοίταξες» τόνισε στην Espresso.

-Και γιατί τελικά δεν σε «ρίξανε»;

«Διότι αυξήθηκε η τιμή της έκτρωσης (γέλια).»

-Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;

«Πολύ όμορφα, χάρη στη μητέρα μου, που την έλεγαν Πασχαλιά και τη φωνάζαμε «Μπουμπού». Ηταν μια μάνα με «μ» κεφαλαίο και με όλη τη σημασία της λέξης. Μου επέτρεπε να πάω σε πάρτι, να βγω με φίλους μου, να φλερτάρω με όποιον θέλω και για οτιδήποτε ήθελα να κάνω εκείνη δεν μου χάλαγε χατίρι. Βεβαίως, πάντα με παρακολουθούσε διακριτικά. Στα 11 μου πήγαινα στο σινεμά με το υποτιθέμενο αγόρι μου κι εκείνη ερχόταν κρυφά και καθόταν τέσσερα πέντε καθίσματα πίσω από μένα. Από την άλλη, ο πατέρας μου είχε μαύρα μεσάνυχτα για όλα αυτά. Ωστόσο, ήμουν πολύ καλή μαθήτρια. Το απολυτήριο του εξατάξιου Γυμνασίου μου είναι με 19,4. Ούτε μία μέρα φροντιστήριο δεν έκανα και πέρασα 13η στο πανεπιστήμιο, στο τμήμα Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών.»

-Ησουν αυτό που λέμε κακομαθημένο παιδί;

«Ημουν αυτό που λένε τσαούσα (γέλια). Πάντα έκανα αυτό που ήθελα. Ας πούμε, στα 13 μου οδηγούσα μηχανάκι. Ακόμη έχω στα πόδια μου ένα σημάδι από την εξάτμιση... Βεβαίως, μη νομίζεις ότι οι δικοί μου τη δέχτηκαν με χαμόγελο τη μηχανή, αλλά δεν μπορούσαν να μου τίποτα, γιατί ήμουν μαθήτρια του 20.»

-Μια τόσο καλή μαθήτρια πώς «έμπλεξε» με τα καλλιτεχνικά;

«Από τα 13 μου άρχισα να σπουδάζω μουσική και πιάνο στο Εθνικό Ωδείο. Στα 16 ασχολήθηκα με το μόντελινγκ. Ημουν αποκλειστικό μοντέλο της Αμερικάνας designer Αλίσια Χάνσεν, η οποία κάθε εβδομάδα έκανε με εμένα ολοσέλιδη διαφήμιση στο περιοδικό «Πάνθεον». Είχα πάει για λίγο στη σχολή μανεκέν Ροντοπούλου κι εκεί γνωρίστηκα με τον Μιχάλη Ασλάνη, που με έκανε εξώφυλλο στο περιοδικό «Γυναίκα». Συμμετείχα σε πολλές φωτογραφίσεις για οδηγούς μόδας, σε κινηματογραφήσεις για διαφημίσεις με γνωστά μοντέλα της εποχής, κι έτσι παράλληλα με το Γυμνάσιο έβγαζα και λεφτά. Βέβαια, μετά το Γυμνάσιο μπήκα στη Δραματική του Γιώργου Θεοδοσιάδη και παράλληλα στο πανεπιστήμιο.»