Σταμάτης Γονίδης: Ετοιμάζει την πρώτη ατομική του έκθεση ζωγραφικής!
Με µια άλλη ιδιότητά του, αυτή του ζωγράφου, ετοιµάζεται να συστηθεί στο κοινό ο Σταμάτης Γονίδης.
Τα εγκαίνια της πρώτης ατοµικής έκθεσής του θα γίνουν στις 30 Μαΐου στο ∆ηµαρχείο της Βούλας, υπό την αιγίδα του δήµου Βάρης-Βούλας Βουλιαγµένης. Επίσης ετοιµάζει την παρουσίαση του δεύτερου βιβλίου του και την καινούργια δισκογραφική δουλειά του.
Μιλήστε µας για την πιο πρόσφατη ιδιότητά σας, αυτή του ζωγράφου και του αγιογράφου.
∆εν θα µε χαρακτήριζα αγιογράφο, απλώς αποτυπώνω τη φαντασία µου στον καµβά και προκύπτουν κάποιες µορφές. Τη χρονιά που µας πέρασε, ασχολήθηκα µε τη ζωγραφική. Το να ζωγραφίζεις είναι ένας τρόπος διαλογισµού. Οταν ζωγραφίζω, απογειώνοµαι, είναι σαν να γράφω ένα καινούργιο τραγούδι. Μικρός είχα συµµετάσχει σε έναν σχολικό διαγωνισµό ζωγραφικής, και οι διοργανωτές ήρθαν στο νησί που µεγάλωσα, την Κύθνο, και ζήτησαν από τους γονείς µου να φύγω στην Αθήνα για σπουδές στη ζωγραφική. Ηταν, όµως, δύσκολο να µε αφήσουν να φύγω µακριά. Γύρω στα 10, σε µια σχολική γιορτή, έκανα µε κιµωλία ένα σκίτσο του Κολοκοτρώνη και θυµάµαι πως ο δάσκαλος δεν πίστευε ότι το είχα ζωγραφίσει τόσο εξαιρετικά και µάλιστα από µνήµης, χωρίς να βλέπω το πορτρέτο του. Είναι ευλογία να µπορείς να αποτυπώσεις τη φαντασία σου, να της δίνεις ζωή.
Μέσα σε έναν χρόνο δηµιουργήσατε 25 έργα...
∆εν θα τα αποκαλούσα έργα, αλλά 25 τρόπους να µάθω να ζωγραφίζω. Ακόµα δεν έχω βρει τον χαρακτήρα µου ως ζωγράφος κι αυτό φαίνεται και στα έργα µου, γιατί είναι όλα τόσο διαφορετικά. ∆εν µπορώ να ζήσω χωρίς όνειρο, θέλω να ονειρεύοµαι, ούτε µπορώ να κρύβοµαι. Θέλω ο κόσµος να βλέπει αυτό που είµαι κι ας είµαι ο χειρότερος. Ειλικρίνεια πάνω από όλα. ∆εν τα πάω καλά µε τους αριθµούς, γιατί µου στερούν την ηρεµία µου. Ηρεµία µού προσφέρει η ζωγραφική ή το να γράψω ένα νέο βιβλίο ή ένα τραγούδι. Εχω την αντίληψη ότι ο χρόνος είναι πολύτιµος, αρκεί να είναι χρήσιµος, γιατί στο τέλος της ζωής µας αυτό που µένει πίσω είναι αυτά που δώσαµε.
∆ώσατε φιλανθρωπικό χαρακτήρα στην έκθεση.
Τα έργα που θα πωληθούν κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα διατεθούν για φιλανθρωπικό σκοπό. Ενα µέρος τους θα διατεθεί σε µια φίλη µου, τη Μυρτούλα, που βρίσκεται σε κέντρο αποκατάστασης στη Λάρισα και την επισκέπτοµαι συχνά. Με συγκινεί πολύ γιατί στα µάτια της βλέπω τον Θεό. Παρά τα βάσανά της µπορεί και χαµογελάει, τη θεωρώ παλικάρι. Αισθάνοµαι ότι είµαι µπροστά της ένα σκουπίδι. Οταν κλείνουµε τα µάτια σε ό,τι άσχηµο συµβαίνει γύρω µας, δεν θα καταλάβουµε ποτέ τι σηµαίνει ευτυχία.
Πηγή: Real