Ορέστης Τρίκας: Όλα όσα δεν ξέρατε για εκείνον

Γεννήθηκα στην Αθήνα στις 19 Δεκεμβρίου του 1981, μία εβδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα, οπότε δεν είναι τυχαίο που είναι η αγαπημένη μου γιορτή. Χρώματα στολίδια, λαμπάκια... Πάντα αυτές τις μέρες γίνομαι πάλι παιδί. Μεγάλωσα μαζί με τη μητέρα μου και τον αδερφό μου και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μια απάντηση είχα στο στόμα όταν με ρωτούσαν «τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;», ηθοποιός» τόνισε στο Τηλέραμα.

«ΜΕ ΤΑ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙΑ της γειτονιάς φτιάχναμε αυτοσχέδια θέατρα σε αλάνες και ανεβάζαμε παραστάσεις με κείμενα που έγραφα. Όταν ήμουν δέκα ετών, αποφάσισα να γραφτώ στη φιλαρμονική του Δήμου Καματερού. Ήθελα να μάθω σαξόφωνο κι φλάουτο, αλλά το σύμπαν τα έφερε έτσι που τελικά έμαθα κλαρίνο. Είχα να παίξω 20 χρόνια κλαρίνο, αλλά το έκανα φέτος στην παράσταση «Μόνο αν' το πιστέψεις» της Κέλλυς Σταμουλάκη.

ΣΤΑ 15 ΜΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ να σπουδάσω υποκριτική και έτσι γράφτηκα σε εσπερινό γυμνάσιο και λύκειο αργότερα, ώστε να μπορέσω να κυνηγήσω το όνειρο μου. Έχω τελειώσει δύο δραματικές σχολές, τον «Ιασμο» και της Μαίρης Βογιατζή -Τράγκα, στην οποία μάλιστα φέτος κλείνω τρία χρόνια ως καθηγητής.

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ είναι ο νέος μου έρωτας και οι μαθητές είναι κάτι σαν παιδιά μου. Έπαιξα για πρώτη φορά στο θέατρο το καλοκαίρι 1997 μόλις τελείωσα το πρώτο έτος της σχολής στην παράσταση «Δον Ζουάν» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαΐδη. Έκτοτε έχω παίξει σε περισσότερες από 30 παραστάσεις, σε 4 τηλεοπτικές σειρές και σε 3 κινηματογραφικές ταινίες»