Αργύρης Ξάφης: «Αυτό το ιδανικό θέλω να φτάσω. Γι' αυτό μάχομαι»
Για την παράσταση με τίτλο «Άφιξη» που ανεβάζει με την ομάδα του, μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξη του ο Αργύρης Ξάφης.
Τι είναι η «Αφιξη»; Ποια ανάγκη σας οδήγησε ως ομάδα να ασχοληθείτε με την ομηρική Μνηστηροφονία;
«Πέρυσι, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος ανακοίνωσε τη θεματική του φετινού Φεστιβάλ: η έλευση του ξένου. Ο γυρισμός του Οδυσσέα στην πατρίδα του, ως ξένου στην πραγματικότητα, και η συνακόλουθη Μνηστηροφονία, μια ακραία αλλά αναγκαία πράξη κάθαρσης που ωστόσο δεν βοηθά τον ήρωα να ξαναβρεί τον χώρο του, ήταν η αφορμή για να διαπραγματευτούμε το θέμα της επιστροφής. Ή μάλλον του ανέφικτου της επιστροφής, αφού στο πέρασμα των χρόνων τίποτα δεν παραμένει όπως το έχει διαφυλάξει η μνήμη. Το έργο μας δεν επενδύει στον ρεαλισμό. Έχει και σκηνές και αφήγηση βασισμένη αποκλειστικά στο ομηρικό κείμενο στην εκπληκτική μετάφραση του Μαρωνίτη. Εγώ, για παράδειγμα, είμαι και ο Οδυσσέας που μάχεται αλλά και ο αφηγητής που γνωρίζει περισσότερα για τον ήρωα που υποδύομαι. Επίσης η παράσταση ξεκινά έξω από το Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου, από το λιμάνι, όπου ο θίασος και ένα κομμάτι του κοινού θα υποδεχθούν με ένα χορικό καλωσορίσματος τον Οδυσσέα», λέει στη Real.
Kουβαλάς κάτι από το παρελθόν σου και δεν λες να το ξεφορτωθείς με τίποτα...
«Ναι, κρατάω. Την αίσθηση της ιδανικής ομάδας. Στο «Αμόρε» και σε μικρότερους πυρήνες με τον Θωμά Μοσχόπουλο κλπ. Την αίσθηση πώς είσαι μια ανεξάρτητη οντότητα ηου, ενώ έχει τη δυνατότητα να ακολουθήσει τελείως μοναχική και θαυμαστή πορεία, προτιμά, για χάρη της δημιουργικότητας να ζυμώνεται και να συμπορεύεται με άλλες δυνάμεις. Ο λόγος που συνεχίζω να υπάρχω στην πραγματικότητα είναι αυτή η αίσθηση της ομαδικότητας. Αυτό το ιδανικό θέλω να φτάσω. Γι' αυτό μάχομαι. Μπορεί αυτή η μάχη να είναι εκ προοιμίου χαμένη. Πρέπει, όμως να τη δώσεις για να αποκτήσεις εμπειρία και να προχωρήσεις πραγματικά παραπέρα», καταλήγει.