Χρήστος Λούλης: «Ξαφνικά άρχισα να φοβάμαι περισσότερο…»

«Δεν έχω πάρει ποτέ δάνεια μεγάλα που να ξέρω ότι δεν μπορώ να τα από -πληρώσω γιατί ξέρω ότι κάνω' μια δουλειά η οποία σήμερα μπορεί να μου δώσει κάποια χρήματα και μετά να μείνω εκτός, για τρεις με τέσσερις μήνες, δίχως έσοδα. Δεν είμαι απόλυτα μετρημένος. Θα κάνω και τα ταξίδια μου και τα ακριβά μου ψώνια, αλλά δεν κάνω πράγματα που δεν μπορώ να τα σηκώσω» τόνισε στο Big Fish.

-Πόσο σας άλλαξε η πατρότητα;

«Παρα πολύ. Αλλαξε το γεγονός ότι δεν υπάρχει πλέον η ανεμελιά. Δεν μπορώ να φύγω όποτε θέλω, να γυρίσω όποια ώρα θέλω. Τις προάλλες είχα ένα ατυχηματάκι στην πρόβα. Αλλες φορές μπορεί να μην το σκεφτόμουνα, εκείνη τη φορά φοβήθηκα γιατί σκέφτηκα ότι αν πάθω κάτι σοβαρό δεν θα μπορούν τα παιδιά αυτά να βασιστούν σε κάποιον. Ξαφνικά άρχισα να φοβάμαι περισσότερο. Φοβάμαι ότι δεν ζω πια μόνο νια μένα, αλλά και νια άλλα δύο παιδιά.»

-Οταν παντρευτήκατε, δεν νιώθατε το ίδιο για τη σύντροφο σας;

«Οχι, γιατί ο άνθρωπος αυτός δεν εξαρτάται από μένα. Οι άνθρωποι χωρίζουν, παθαίνουν ατυχήματα. Αυτοί που αφήνουν πίσω συνεχίζουν τη ζωή τους. Τα παιδιά είναι παιδιά, δεν μπορούν να βρουν άλλον μπαμπά.»

-Ονειρεύεστε για τα παιδιά σας ή αποφεύγετε γιατί φοβάστε μήπως τα δεσμεύσετε με δικές σας επιθυμίες;

«Ονειρεύομαι για τα παιδιά μου όχι κάτι συγκεκριμένο, αλλά να είναι ισορροπημένα άτομα, χρήσιμα στην κοινωνία. Ονειρεύομαι εγώ και η μαμά ιούς να τους εμπνεύσουμε την ελεύθερη σκέψη, την αυτοπεποίθηση, την ανεξαρτησία της σκέψης τους. Να πουν «εγώ θέλω να κάνω αυτό» και να μην τους νοιάζει αν αυτό είναι ενάντια στο κοινωνικό περιβάλλον. Ονειρεύομαι να μεγαλώσουν και να μπορούν τα ίδια να ονειρευτούν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα.»

-Εσείς νιώθετε ότι κάνατε το όνειρο σας;

«Ναι, σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Τα όνειρα ποτέ δεν τελειώνουν και πάντα θα θέλω και κάτι άλλο. Ομως στον μεγαλύτερο βαθμό το έχω κάνει. Μου αρέσει αυτό που κάνω και νιώθω ότι είμαι επιτυχημένος σε αυτό που κάνω.»