Σταμάτης Κραουνάκης: Δεν είχα φανταστεί ότι στο θέατρο θα εμπλακώ και ως ερμηνευτής

Απ' ό,τι βλέπω, μεγαλώνει συνεχώς π εμπλοκή σου με το θέατρο...

Δεν είχα φανταστεί ότι στο θέατρο θα εμπλακώ και ως ερμηνευτής. Ο Καραντίνης και ο Χατζάκης μου υπέδειξαν αυτόν τον πυρήνα για πρώτη φορά. Και για πρώτη φορά το εκμυστηρεύομαι σε σένα, ότι ο λόγος που το κάνω είναι εγκυκλοπαιδικός. Ο μουσικός χόρτασε, φυσικά, καταλαβαίνω ότι το όχημα το πάω. Πάντα με ενδιαφέρει η περιπέτεια. Τώρα που γράφω για την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», που θα παίξει ο Χειλάκης, το χέρι μου φεύγει πάνω στο κείμενο του Μπλάνα, που έκανε τπ μετάφραση, σε ροή γραφής. Αυτό μου είχε ξανασυμβεί μόνο με τον μεγάλο Γιώργο Χειμώνα, στη «Μήδεια», το 1990.

Ακατάλυτη και η σχέση σου με το αρχαίο κείμενο...

Σωστό. Πάω πάντα στο αρχαίο, για να πάω στον ρυθμό. Ο ρυθμός του αρχαίου είναι ανίκητος. Τα ζύγια των γραμμάτων και των συλλαβών σε καθιστούν αιχμάλωτο. Είναι ανίκητος σου λέω.

Θα έκανες έναν μεγάλο κλασικό ρόλο; Ας πούμε, θα έπαιζες «Φάλσταφ»; (Σ.σ: με κοιτάζει έντρομος)

Γιατί είπες«Φύλσταφ»; Έπιασες πολύ σωστά κάτι. Θα σου πω άλλη φορά. Πάντως και πιο τολμηρά πράγματα θα μπορούσα να κάνω. Ωστόσο, ακόμα και οι συγκρούσεις μου με μεγάλους ρόλους περιέχουν πάντα τον μουσικό μέσα. Στην «Αληθινή απολογία» του Σωκράτη, ο μουσικός Σταμάτης Κραουνάκης με βοήθησε πάρα πολύ. Όλο το βιβλίο ήταν για μένα μια κρυφή παρτιτούρα. Και μετά νότα-νότα. Είναι το γνωστό σύστημα Παξινού. Ο ιδιοφυής τρόπος που δούλευε η Κατίνα, με την πολύ μεγαλή μουσική παιδεία. Κατ' αυτάς, ζω κοντά στον Μίκη. Εχω εκπλαγεί από την αέναη ζωτικότητά του. Ο άνθρωπος πήγε μια βδομάδα στη Γερμανία, ενώ οι γιατροί του κάθονταν σε αναμμένα κάρβουνα.

Πώς το εξηγείς αυτό;

Θα σ' το εξηγήσω έμμεσα. Πήγα στην παρουσίαση του βιβλίου της Έλενας Ακρίτα, που την αγαπώ πολύ. Τη γνώρισα πολύ παλιότερα και της έπαιξα ένα τραγούδι από τα «Οπωροφόρα της Αθήνας», που μιλάει για τα πιο μεγάλα «σ' αγαπώ». Και μετά μου 'ρθε και της έπαιξα εκείνο το υπέροχο τραγούδι του Μίκη, που είναι γραμμένο για τη Σίλβα, τη μητέρα της Έλενας: «Στον ήλιο και τον χρόνο». Η Σίλβα συγκινήθηκε, παρά την αστική της αυστηρότητα. Ήρθε στο τέλος να με δει. Της λέω: «Συγκινοΰμαι γιατί μάλλον γερνάω». Και μου απαντάει κοφτά: «Μετη μουσική δεν γερνάς ΠΟΤΕ». Αυτό έχει ο Μίκης. Δεν θα γεράσει ποτέ. Ο Μίκης θα αναληφθεί εις τους ουρανούς.

Με τις φτερούγες του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου;

Και οι δικές του αρκετές είναι!

Πηγή: Real