Πάνος Σουπιάδης: «Έχουν μπερδέψει το βίντεο με τον κινηματογράφο»

«Όχι, αλλά γιατί το λένε; Τους ρώτησε κανένας; Και μετά, αν έγινες γνωστός και σε ξέρει ο κόσμος, είναι από αυτές τις ταινίες. Έχουν μπερδέψει το βίντεο με τον κινηματογράφο. Πριν βγει το βίντεο και οι βιντεοκασέτες, υπήρχε ένα γραφείο, το «Χρίσμα» όπου δούλευα κι εγώ, στέλνανε τις ταινίες από τους παραγωγούς τις κάνανε μετεγγραφή και βγαίνανε σε βιντεοκασέτες. Τότε τα video club ήταν 100 με 150. Οταν άρχισαν να αυξάνονται τα video club, κάνανε ένα γραφείο στο οποίο έπαιξα κι εγώ στην πρώτη του βιντεοταινία τη «Γυναικάρα με τα πράσινα» με την Ελένη Φιλίνη. Όταν αυτή η ταινία πήγε καλά, άρχισαν να γίνονται κι άλλα γραφεία καινά βγαίνουν βιντεοταινίες. Δεν είναι κακό να έχεις χάνει βιντεοκασέτα. Το κακό είναι, να μην έχεις κάνει και να νομίζεις ότι είναι εύκολο. Γιατί τότε, είτε καλή, είτε μέτρια, είτε κακή η βιντεοταινία, έπρεπε να πουληθεί στο video club. Αν δεν πουλιόταν εκεί και δεν είχε ενοικιάσεις για να βγάλει και το video club κάποια χρήματα, δεν θα ξανααγόραζε τον συγκεκριμένο ηθοποιό. Αυτό είχε να κάνει με το αν ήσουν καλός ή κακός. Σήμερα, οι ηθοποιοί λένε διάφορα. Αν βρεθείς σε ένα βήμα με ένα μικρόφωνο μπροστά ή σε μια συνέντευξη, δεν είναι σωστό να μιλάμε για τον χώρο μας. Είναι ιερός, περνάει δυσκολίες και δεν μπορεί να βγαίνει ο καθένας και να λέει ό,τι του κατεβαίνει. Αυτός έπαιξε σε βιντεοταινίες. Αν δεν σου άρεσαν, άρεσαν σε κάποιους άλλους που είναι και το κοινό του. Σημασία έχει τι εκπέμπεις. Τι σεβασμό δείχνεις στον συνάδελφο σου, στο κοινό. Μπορώ εγώ τώρα, εκεί που έτρωγα να πηγαίνω και να φτύνω;» τόνισε στο Χάι.

-Οχι βεβαία! Βγάλατε λεφτά από τις βιντεοκασέτες;

«Έπαιρνα αρκετά χρήματα, κι επειδή δεν μου άρεσε να κάνω κάποιους ρόλους, όπως τις γυναίκες, γιατί το έκανα δυο φορές, μια γυναίκα και μια γιαγιά, αλλά δεν ήθελα να στιγματιστώ από αυτό το είδος ρόλου, ζήτησα τα διπλά χρήματα.»

-Τα έπαιρνες τελικά;

«Τα έπαιρνα και γι' αυτό κι έπαιξα για τρίτη φορά γυναικείο ρόλο. Από ένα σημείο και μετά, διάλεγα και τα σενάρια και τον σκηνοθέτη. Αρχισα να έχω απαιτήσεις. Ήμουν σε μικρά γραφεία τα οποία μόλις παίρνανε τα λεφτά και κάνανε κομπόδεμα, παίρνανε μεγαλύτερο όνομα από εμένα. Πιστεύοντας ότι θα δουλέψει. Αλλά εγώ πούλαγα εκείνη την εποχή. Το ταλέντο είναι διαρκής, συνεχόμενη δουλειά. Ταλαντούχος ηθοποιός για μένα, είναι αυτός που εργάζεται και δουλεύει τον ρόλο του. Την βιντεοκασέτα την αγαπούσα. Έβγαλα χρήματα κι όταν θέλησα να κάνω κάτι διαφορετικό, κινηματογράφο και ταινίες, σταμάτησα τις βιντεοκασέτες»

- Ήταν δηλαδή δίκη σου απόφαση.

«Όταν άρχισαν να μπαίνουν όλοι, ήμουν ο πρώτος που σταμάτησα, στα 27 μου.»

-Γιατί δεν έκανες τηλεόραση;

«Στην αρχή, μου κάνανε προταθείς. Αλλά τότε, δούλευα πολύ στο θέατρο, έκανα και τις δικές μου βιντεοταινίες. Μετά από πρώτο όνομα, μου λέγανε να πάμε τρεις τρεις, τέσσερις τέσσερις , πέντε πέντε, τα χρήματα ήταν λίγα, αρνιόμουν συνεχώς, μπήκαν οι καινούργιοι. Αυτοί που μπήκαν στην τηλεόραση, μάθανε στην πλάτη μας. Και τις κάμερες και τα φώτα και τις διευθύνσεις παραγωγής. Μετά βγάλανε μια μόδα, ότι δεν θα παίρνουν στην τηλεόραση ηθοποιούς της δεκαετίας '80. Τιμή μου που στα 27 μου με βάλανε μαζί με τους παλιούς ηθοποιούς. Δούλευα στο θέατρο και κατά καιρούς με καλούσαν. Κάποιοι φίλοι μου που γίνανε δυνατοί στην τηλεόραση. Θα μπορούσαν να με καλέσουν, αλλά δεν το έκαναν. Όμως, με τα χρόνια, κατάλαβα ότι η τηλεόραση είναι μια αλεθομηχανή που αλέθει εικόνες. Γίνανε 850 σίριαλ, αλλά κανένας δεν θυμάται περισσότερα από 15. Εμένα το κοινό μου, αν τους ρωτήσεις, θα σου πούνε 20 ταινίες μου.»