Μπέζος-Φιλιππίδης: Όλα όσα είπαν για τη Λυσιστράτη

Πώς αποφασίσατε τον σκηνοθέτη;

Π.Φ.: «Δεν χρειάζεται να συνεννοηθούμε ή να συζητήσουμε γι' αυτά τα πράγματα. Ο Γιάννης το ήθελε, είχε μια άποψη για το έργο».

ΓΜ: «Αυτός που υπογράφει τη σκηνοθεσία έχει κάνει μια προεργασία. Πέρα από το γιατί θέλουμε να ανέβει σήμερα η "Λυσιστράτη", δουλεύουμε με άξονα τον ηθοποιό. Αυτός είναι το μεγάλο όχημα και εκείνος που θα φέρει τον λόγο του συγγραφέα. Παίζουμε όλοι σε ένα κοινό γήπεδο. Από την άλλη, δεν χρειάζεται να πω εγώ του Φιλιππίδη πώς θα παίξει...».

Την παράσταση καθορίζει το εύρημα της σεξουαλικής αποχής;

Γ.Μ.: «Αυτό είναι λίγο το αστείο του έργου. Υπάρχουν μέσα πιο σοβαρά πράγματα, όπως η κατάληψη του δημόσιου ταμείου από τις γυναίκες, το αίτημα της Λυσιστράτης για πανελλήνια ένωση μεσούντος του πολέμου και ο μεγάλος μονόλογός της που αναφέρεται στους φτωχούς και στους ξένους».

Γιατί παίζεται από άνδρα η Λυσιστράτη;

Π.Φ.: «Θεωρώ, θεωρούμε, ότι είναι πιο ισχυρό ένας άνδρας, όχι τραβεστί, όχι τρανσέξουαλ, να κάνει τη γυναίκα και όχι να την παριστάνει. Προσωπικά με γοητεύει».

ΓΜ: «Δεν έχει θηλυκά χαρακτηριστικά η Λυσιστράτη. Ανήκει στη φαντασία του ποιητή. Είναι ένα πρόσωπο με ανδρική πολιτική συμπεριφορά, κάτι αδιανόητο για την εποχή».

Π.Φ.: «Αυτό που αποκαλύπτεται από το ίδιο το έργο είναι ότι η αποχή αποτελεί τον μοχλό πίεσης. Χτυπάει τον άνθρωπο στα ζωώδη του ένστικτα. Οι άνδρες τελικά συνθηκολογούν και ο Αριστοφάνης καταλήγει ότι οι γυναίκες είναι πιο εγκρατείς, πιο δυναμικές, πιο έξυπνες».

Π.Φ.: «Ο ρόλος δεν είναι αμιγώς κωμικός. Λειτουργεί ως σύμβολο με ανθρώπινη υπόσταση, αδυναμία, γέλιο, κλάμα, τραγωδία, αστείο, ειρωνεία, όλα» εξήγησαν στο Βήμα.