Ιεροκλής Μιχαηλίδης: 25 χρόνια Άγαμοι Θύται

«Σημαντική στιγμή ήταν όταν κατεβήκαμε μια πρώτη φορά στην Αθήνα μετά από πρόσκληση του Γιώργου Νταλάρα. Κάναμε ένα άνοιγμα έξω από το χωριό μας, συνεργαστήκαμε με έναν καλλιτέχνη που εκείνη την στιγμή ήταν στο top της καριέρας του και ήρθαμε σε επαφή με ένα άγνωστο σε εμάς κοινό.

Ήταν μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία. Επίσης ιδιαίτερη σημασία για εμάς είχαν και τα δύο πρώτα χρόνια, όταν βρισκόμασταν σε πειραματικό στάδιο. Τους τρεις πρώτους μήνες παίζαμε χωρίς θεατές και δεν πληρωνόμασταν. Εμείς άγνωστοι, το ίδιο και η δουλειά μας και δεν βρίσκαμε τους αποδείξεις μας. Θέλαμε να το παλέψουμε μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίματος μας. Εκείνη την εποχή είχε γίνει η εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ και ήταν η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα έβλεπε live έναν πόλεμο. Τα θέατρα είχαν ερημώσει για μερικές μέρες. Μετά το πρώτο σοκ, το θέατρο κατά περίεργο τρόπο γέμισε ασφυκτικά», λέει στο Πρώτο Θέμα.