Ιάσονας Μανδηλάς: Από τα εμπόδια στον χορό!
Ο Ιάσονας Μανδηλάς, ο 25χρονος χορευτής που βρίσκεται στη 10άδα αυτών που έχουν φτάσει λίγο πριν από τον μεγάλο τελικό του σόου μιλάει για τον στίβο, τη Eurovision και το «So you think you can dance» του ΑΝΤ1.
«Οταν ήμουν μικρός, έβλεπα το “So you think you can dance” στο Mega και είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι όταν μεταδοθεί ξανά, θα πάρω μέρος» λέει στην Espresso.
«Ακόμη και τη συμμετοχή μου στη Eurovision την κατέκτησα μέσα από οντισιόν, αφού ο Φωκάς Ευαγγελινός δεν ήθελε μόνο έναν καλό χορευτή, αλλά και τραγουδιστή. Ευτυχώς η προϋπηρεσία μου στα μιούζικαλ “Βίκτορ Βικτόρια” και “Γουέστ Σάιντ Στόρι” μου έδωσαν την πείρα».
Ο Ιάσονας ξεκίνησε ως αθλητής του στίβου και μάλιστα το 2007 ήταν πρωταθλητής στα 100 μέτρα με εμπόδια. Με γονείς καθηγητές Φυσικής Αγωγής, πέρασε και ο ίδιος στο Τμήμα Γυμναστικής Ακαδημίας στη Θεσσαλονίκη. Η μεγάλη αγάπη του, όμως, ήταν πάντα ο χορός, και συγκεκριμένα το μπαλέτο, στο οποίο αφοσιώθηκε όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει τον πρωταθλητισμό. «Στα 17 μου τελείωσε ο στίβος. Ετσι διάλεξα τον χορό. Επεσα στα βαθιά και πιτσιρικάς... κολύμπησα στη Νέα Υόρκη. Παρόλο που είχα πάρει μια υποτροφία αξίας 13.000 δολαρίων τον χρόνο, ήταν δύσκολα στην Αμερική. Ο πρωταθλητισμός μού έδωσε τη μαχητικότητα και τη δύναμη».
Υστερα από ένα σεμινάριο, πήρε υποτροφία και κατάφερε να φύγει στη Μασαχουσέτη, συνεργαζόμενος με ανθρώπους από το Broadway, ενώ συνέχισε τις σπουδές του και σε δύο σχολές του Λονδίνου. Τα όνειρά του δεν είχαν τέλος και γι’ αυτό, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής και χορού, και για δύο τηλεοπτικές σεζόν βρέθηκε και στην επιτυχημένη σειρά του ΑΝΤ1 «Οι συμμαθητές», στον ρόλο του Κυριάκου. «Ξεκίνησα τις ακροάσεις. Δούλεψα μαζί με την Ελένη Φουρέιρα, αλλά και με τον Κωνσταντίνο Ρήγο. Μάλιστα, με τον Ιβάν Σβιτάιλο είχαμε πάρει μαζί μέρος σε βιντεοκλίπ της Ελένης».
Τώρα, όμως, ο ταλαντούχος νέος κάνει focus στο «So you think you can dance», το οποίο έχει μπει στην τελική ευθεία. «Στα τελευταία live χορεύω με σπασμένο το μικρό δάχτυλο στο πόδι, αλλά δεν το βάζω κάτω. Την αντοχή στον πόνο μού την έχει δώσει ο στίβος» μας λέει και συνεχίζει: «Ο πατέρας μου με έβλεπε να έχω διακρίσεις στον στίβο και ήξερε ότι η πορεία μου θα ήταν ίσως και οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Ηξερα όμως ότι θα έπαιρνα έναν δρόμο χωρίς επιστροφή και αυτός ενέχει και το ντόπινγκ. Δεν ήθελα να πάρω το ρίσκο»