Άγγελος Διονυσίου: «Οσες φορές και αν με χτύπησαν, πάντα πίστευα ότι στο τέλος το καλό κερδίζει»

«Εκείνα τα χρόνια βρέθηκαν καλοθελητές που έλεγαν: Τώρα που πέθανε ο Στράτος, ο Αγγελος θα εξαφανιστεί", αλλά καλοθελητές πάντα υπάρχουν. Το '93, και αφού είχε φύγει ο πατέρας μου, έκανα διπλό πλατινένιο και πάντα η απάντηση έρχεται μέσα από τη δουλειά. Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Συγχώρεσε και προχώρα. Όταν κρατάς μέσα σου μίσος, γίνεσαι όχημα θυμού. Οσες φορές και αν με χτύπησαν, πάντα πίστευα ότι στο τέλος το καλό κερδίζει και ότι π οργή γυρίζει στον αποστολέα της, και αν ήσουν προς στιγμήν ο παραλήπτης».

Φιλίες από τον χώρο δεν έκανε πολλές. «Κατά καιρούς κόλλησα με κάποιους ανθρώπους. Εκανα πολλή παρέα με τον Αντώνη Ρεμο πριν από κάποια χρόνια και με τον Νότη Σφακιανάκη. Τους εκτιμώ και τους δύο, είναι κοντά μου, αλλά χαθήκαμε. Φυσικά, μιλάμε πού και πού στο τηλέφωνο και όταν βρισκόμαστε υπάρχει αγάπη, αλλά κάναμε οικογένειες καν σκορπίσαμε».