Έλληνες «επώνυμοι» που έζησαν τον εφιάλτη της νευρικής ανορεξίας

«Πέρασα 5 εφιαλτικά χρόνια, πέρασα νευρική ανορεξία...ήμουν ένα δυστυχέστατο πλάσμα για 5 χρόνια», είχε εξομολογηθεί η Τατιάνα Στεφανίδου. Η Ζέτα Δούκα πέρασε από αυτό το σκοτεινό μονοπάτι και σήμερα μέσω της «ΑΝΑΣΑ» προσπαθεί να βοηθήσει όσους ταλαιπωρούνται από αυτή την «ασθένεια». «Το δήλωσα δημόσια σε μια συνέντευξη το 2006, σ' ένα περιοδικό, τελείως αυθόρμητα. Έπασχα 12 χρόνια από νευρική ανορεξία. Αν δεν είχα έναν δυνατό οργανισμό, η αρρώστα αυτή θα μου είχε αφήσει πολύ σοβαρά προβλήματα .Τα αίτια αποτελούν ιατρικό κομμάτι και ποτέ δεν αγγίζουμε ιατρικά θέματα εάν δεν είμαστε γιατροί. Μέσα στην ομάδα αιτιών, στη δική μου περίπτωση, ήταν η τελειομανία, η χαμηλή αυτοεκτίμηση. Το γεγονός ότι ήμουν πολυπράγμον και έψαχνα και δεν έβρισκα αυτό που πραγματικά ήθελα. Τιμωρούσα τον εαυτό μου που δεν έβρισκε κάτι να με ικανοποιεί. Αν δεν το είχα περάσει όλο αυτό δεν θα είχα σκεφτεί ούτε θα μπορούσα να καταλάβω αυτούς τους ανθρώπους, ούτε θα είχα την ανάγκη -γιατί περί ανάγκης πρόκειται- να κάνω την ΑΝΑΣΑ το 2007. Δεν μετανιώνω για τίποτα στη ζωή μου, ούτε από αυτά που έχω πάθει ούτε από αυτά που έχω άφησα, γιατί όλα αυτά είμαι εγώ. θα ήθελα, όμως να είχα έναν άνθρωπο ή έναν φορέα όπως η ΑΝΑΣΑ για να με βοηθήσει τότε», είχε δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή της. Εκτός από τις γυναίκες όμως η νευρική ανορεξία «χτυπάει» και στους άντρες. Ο Μένιος Φουρθιώτης είχε δηλώσει: «Όταν ήμουν 21 ετών, πέρασα μια νευρική ανορεξία. Πάλεψα μέσα μου για να σταματήσω, πριν οδηγηθώ σε ακραία σημεία. Όλο αυτό πυροδοτήθηκε από την επιθυμία μου να γίνω αδύνατος. Κάποια στιγμή, από 150 κιλά, έφτασα να ζυγίζω 43. Πλέον παλεύω να πάρω κάποια κιλά, αλλά αισθάνομαι καλά με την εικόνα μου, γιατί είμαι πολύ καλά μέσα μου». «Θύμα» της νευρικής ανορεξίας και η Ελευθερία Ελευθερίου. «Πέρασα μια περίεργη φάση στη ζωή μου, είχα αδυνατίσει πάρα πολύ και είχα προλάβει κάτι που θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο να έχει επιστροφή. Κι αυτό το κατάλαβα στην πορεία της προσπάθειάς μου να τ’ αλλάξω. Υπήρξε ένα διάστημα που είχα αδυνατίσει πάρα πολύ, αντιμετώπιζα μέσα μου διάφορα προβλήματα, κλείστηκα ακόμα πιο πολύ στον εαυτό μου, ένιωθα αδύναμη ψυχικά και σωματικά χωρίς να τρέχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος. Περίπου έξι μήνες, έβλεπα τον εαυτό μου να πέφτει και όταν πια κατάλαβα πως πρέπει να πατήσω φρένο, έκανα κλικ και ξύπνησα. Όχι δεν είπα τίποτα σε κανένα, ούτε ζήτησα βοήθεια από ειδικό. Όπως μόνη μου έφερα τον εαυτό μου σ’ αυτή την κατάσταση, έτσι και μόνη μου ενημερώθηκα, διάβασα και επανέφερα τον εαυτό μου αλλά και το σώμα μου στα φυσιολογικά του επίπεδα. Όταν πια έγινα καλά με ενόχλησε που διάβαζα δημοσιεύματα που έλεγαν ότι είμαι χοντρή. Χρειάστηκα έξι μήνες, αφιέρωσα έξι μήνες σε μένα, άφησα πίσω τη δουλειά μου για να δω την Ελευθερία. Δεν το μετάνιωσα στιγμή γιατί όλο αυτό με έκανε ακόμα πιο δυνατή. Θυμώνω με τον εαυτό μου που είχα φτάσει σε σημείο να τρώω όλη μέρα ένα τοστ και είχα και τύψεις που το έκανα. Έχανα κιλά και γινόμουν μέρα με τη μέρα πιο αδύνατη για τη δουλειά μου. Τώρα είμαι καλά, είμαι υγιέστατη. Δεν μπορούμε να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε, εγώ θυμάμαι να πεινούσα και όχι γιατί δεν είχα γεμάτο το ψυγείο με τρόφιμα αλλά γιατί δεν ήθελα να φάω». «Πέρασα νευρική ανορεξία σε πολύ μικρή ηλικία αλλά με πρόλαβαν. Μου είπαν ότι είχα αδυνατίσει πολύ και πως πρέπει να τρώω υγιεινά. Περνούσα την εφηβεία, έκανα στίβο, βόλεϊ, πήγαινα σχολείο, μετά δούλευα και ξεχνούσα να φάω. Έπαιρνα μόνο βιταμίνες. Παράτησα, όμως, τον στίβο για να προσέξω τον εαυτό μου. Με τάιζε η μητέρα μου όλη την ώρα και σήμερα μου λέει να προσέχω», είχε αποκαλύψει η Σάγια.