Θρηνεί η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και παραδέχεται: «Νιώθω σαν να έχασα συγγενή μου!»

Ο Λεωνίδας Λιακόπουλος ξεχώριζε την γνωστή ηθοποιό ως μια απ’ τις σημαντικότερες ηθοποιούς της γενιάς της και σε συνέντευξη όταν είχε ερωτηθεί εκείνος αν βρίσκει κάποια ικανή ερμηνεύτρια που να πλησιάζει το μέγεθος του ταλέντου της Κατίνας Παξινού είχε πει χαρακτηριστικά «Δεν μου αρέσουν οι συγκρίσεις, ο καθένας είναι μοναδικός. Αλλά σημαντικότατες ηθοποιούς θεωρώ τη Λυδία Κονιόρδου και την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη». Στο άκουσμα των παραπάνω, η Κ. Καραμπέτη συγκινημένη στην Κύπρο όπου βρίσκεται για τις πρόβες των «Περσών» είπε στη Real: «Ο γλυκός μου. Νιώθω σαν να έχασα συγγενή μου... Ήταν το 1979 που πήγα για πρώτη φορά στην Επίδαυρο για να δω τις Τρωάδες του Κουν. Ήμουν μαθήτρια της δραματικής σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας. Μετά την παράσταση πήγαμε στο μαγαζί του. Υπέροχο πλάσμα κι εκείνος και η γυναίκα του η Κάκια. Μια ανοιχτή αγκαλιά πάντα. Τη δεκαετία του ’80 και του ’90 κατέβαινα συνέχεια στην Επίδαυρο με το Εθνικό κι όχι μόνο. Ως μέλος του χορού και μετά με πρώτους ρόλους. Μας περίμεναν μέχρι τις 2 το πρωί να τελειώσουμε από τις πρόβες και να μας φροντίσουν. Με νοιάξιμο, ευγένεια και αγάπη. Μας έκαναν και νιώθαμε “παιδιά” τους. Θυμάμαι τις υπέροχες ιστορίες του Λεωνίδα -από κριτική για πρόσωπα και παραστάσεις, μέχρι αστεία στιγμιότυπα... Πόσα ήξερε και πόσο βαθιά ευγενής ήταν! Ακόμα και αν δεν του άρεσε κάτι σε μια παράσταση, είχε τον τρόπο να το πει. Θα μου λείψει πολύ... Σκέφτομαι πως θα πάω εκεί με τους Πέρσες και δεν θα τον βρω!» Η φωνή της σπάει: «Μια ζωή περάσαμε εκεί. Τρεις δεκαετίες σχεδόν. Μου έστειλε μήνυμα πως “έφυγε”, ο Νίκος, ο γιος του, που μαζί με τον αδελφό του τον Γιώργο πήραν το...τιμόνι. Πόνεσα τόσο πολύ. Τον πήρα στο τηλέφωνο... Είναι πολύ δύσκολο, αλλά με την μητέρα τους, την υπέροχη κυρία Κάκια και με τα παιδιά τους, θα συνεχίσουν αυτό που έφτιαξε με ψυχή εκείνος. Έτσι θα το ήθελε και το ξέρουν. Να ’ναι δυνατοί».