Καραμπέτη: «Είναι μαγικό Θέατρο αυτό της Επιδαύρου, ποτισμένο με ιδρώτα σώματος και ψυχής»

Μαθήτρια της δραματικής σχολής του Εθνικού θεάτρου ήσουν όταν βρέθηκες για πρώτη φορά στο κοίλο της Επιδαύρου. Τι θυμάσαι από εκείνη την εποχή;

Το δέος που ένιωσα στο ντεμπούτο μου εκεί, την αγωνία μου, την καρδιά μου που χτυ-πούσε πολύ δυνατά... Από τις πρόβες ακόμα, διερευνούσα τον χώρο, πήγαινα πιο νωρίς από όλους και έφευγα τελευταία για να τον αφουγκραστώ, να νιώσω όλα αυτά που κουβαλάει και φέρει. Είναι μαγικό Θέατρο, ποτισμένο με ιδρώτα σώματος και ψυχής μεγάλων δημιουργών από την αρχαιότητα ως σήμερα. Προσέρχομαι σε αυτό με σεβασμό και με λαχτάρα μεγάλη, σαν να είναι η πρώτη φορά -τι και αν έχουν περάσει 30 ολόκληρα χρόνια από το καλοκαίρι που έπαιξα πρώτη φορά εκεί...

Στα χρόνια αυτά οι «νίκες» σου ήταν πολλές και αποθεώθηκες αμέτρητες φορές από το κοινό. Πώς είναι να σε χειροκροτεί όρθιο το κοινό σε ένα τέτοιο θέατρο;

Φαντάζει πολύ συγκινητικό... Βαθύτατα συγκινητικό. Έχουν γεμίσει τα μάτια μου δάκρυα πολλές φορές από τη θερμή ανταπόκριση του κοινού, από το δυνατό του χειροκρότημα... Αυτή είναι η πιο μεγάλη μας ανταμοιβή, το ξέρεις καλά. Να έχεις δουλέψει σκληρά και να βλέπεις την αποδοχή του κόσμου. Πόσο δε σε ένα τέτοιο θεόρατο θέατρο, που είναι σαν μια μεγάλη, τεράστια αγκαλιά.

Το άγχος μετριάζεται στο πέρασμα του χρόνου, στην Επίδαυρο και όχι μόνο;

Αποκτάς μια τεχνική καθώς περνάει ο καιρός έχεις μεγαλύτερη πείρα, αλλά το άγχος ειδικά στις πρώτες παραστάσεις είναι απίστευτο. Εξακολουθεί να είναι μεγάλο, απλώς μπορείς να το διαχειριστείς και να το μετριάσεις μετά τα πρώτα λεπτά.

Πηγή: Real