Βλαδίμηρος Κυριακίδης: «Οι πειρασμοί δεν μου λένε τίποτα»

«Αν μιλάμε για έρωτα, ναι... Για λίγο διάστημα δεν υπάρχει. Είναι αυτό που φουντώνει μέσα σου και ξεχνάς τα πάντα... Μετά έρχεται η αγάπη και μετά ξαναέρχεται ο έρωτας!» τόνισε στο Weekend.

-Το πιστεύετε ότι ξαναέρχεται ο έρωτας;

«Ακράδαντα!»

-Πώς ξαναέρχεται;

«Με δουλειά και κόπο. Και είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι πρέπει να ζούμε για τον έρωτα.»

-Αυτό είναι πολύ δύσκολο όταν έρχεται η καθημερινή τριβή...

«Ναι, γιατί θέλει πολλή επεξεργασία, θέλει δουλειά. Πρέπει τίποτε να μην περάσει στη συνήθεια. Υπάρχουν πάρα πολλά ζευγάρια, που τα βλέπουμε καθημερινά, που περνούν στη συνήθεια. Και είναι λόγκο, έπειτα από κάποια χρόνια, να περάσει στη συνήθεια, αλλά εγώ είμαι πεπεισμένος πια ότι πρέπει να είσαι ερωτευμένος. Να είμαστε ερωτευμένοι, όχι μόνο με τον άνθρωπο μας... Να είμαστε ερωτευμένοι με το χαμόγελο ενός παιδιού, με το πέταγμα ενός πουλιού... Αυτά τα πράγματα που είναι τροφή για τη συνείδηση μας κι εκεί μέσα φιλτράρονται όλα τα συναισθήματα. Αν δεν ανοιχτούμε στην ποίηση που κουβαλάμε μέσα μας και μείνουμε . στην καθημερινότητα μας, σκοτώνουμε το συναίσθημα. Αφήνουμε-ακαλλιέργητους τους εαυτούς μας. Για πολλά χρόνια δεν μαθαίνουμε π συμβαίνει μέσα μας, αλλά -πιστέψτε με-υπάρχει μια μεγάλη ντουλάπα που δεν την έχουμε ανοίξει.»

-Δεν υπάρχουν πειρασμοί για εσάς;

«Οι πειρασμοί δεν μου λένε τίποτα, Οι δικοί μου οι πειρασμοί είναι μέσα από τη μελέτη και μέσα από τους μεγάλους συγγραφείς που «αντιμετωπίζω». Ολα τα άλλα δεν μου λένε τίποτα.»

-Τα έχετε απομυθοποίησα...

Εντελώς... Περισσότερη γοητεία έχει να δομήσω έναν ρόλο ή να διαβάσω έναν μεγάλα συγγραφέα, παρά να παρατηρήσω τι είναι ο πειρασμός. Πρέπει να γυρίσουμε λίγο στα παλιότερα χρόνια, που τα αισθήματα είχαν αξία. Είχαμε αξίες στη ζωή. Υπήρχε ευγένεια»