«Δεν μου αρέσει η συγκατοίκηση. Περνάω δύσκολα αν η κοπέλα μου μείνει πάνω από μια εβδομάδα σπίτι»

Ο Γιώργος Χρυσοστόμου δεν αντέχει τη συγκατοίκηση. «Μεγάλωσα φυσικά, που σημαίνει και δύσκολα. Παλαιότερα τα περιέγραφα πιο σκληρά. Δεν ήταν. Ο πατέρας μου ήταν νοσοκομειακός υπάλληλος και αγρότης και η μάνα μου δούλευε. Κι έτσι η αδελφή μου κι εγώ από νωρίς πήραμε τον ρόλο των γονιών. Φασαρία… Αυτό μου έχει μείνει. Εχω ακόμα δυσκολία να έχω πολύ κόσμο σπίτι μου, να μένει κάποιος στο σπίτι μου, να μένει η κοπέλα μου παραπάνω από εβδομάδα σπίτι μου. Δεν αγαπώ τη συγκατοίκηση. Συγκατοίκησα στη Θεσσαλονίκη, ως φοιτητής, γιατί έπρεπε. Αλλά στη Θεσσαλονίκη είχα τη μεγάλη τύχη να γνωρίσω τον Θωμά Μοσχόπουλο, τον είχα δάσκαλο στο ΚΘΒΕ. Στο δημοτικό, στις γιορτές που κάναμε στο σχολείο, ανακάλυψα ότι είχα μια άνεση. Μάθαινα γρήγορα τα λόγια μου, ενώ την ιστορία δεν την μάθαινα ποτέ. Οχι, δεν ήμουν καλός μαθητής. Βαριόμουν. Αυτό που έκανα συγκλονιστικά καλά ήταν να οργανώνω την τσάντα μου. Εβαζα τα τετράδια και τα βιβλία στη σειρά, τα μολύβια ξυσμένα, και τα άφηνα έτσι. Κατά τύχη τελείωσα το λύκειο. Μπήκα από νωρίς σε θεατρικές ομάδες, και είπα στους γονείς μου μην ξοδευτούν για πανελλήνιες. Δεν είχα σκοπό να δώσω. Θεωρώ ότι ενστικτωδώς από το τέλος του δημοτικού είχα αποφασίσει τι θα κάνω. Μόλις πήρα το απολυτήριό μου, έδωσα στο Εθνικό και στο ΚΘΒΕ. Μπήκα πρώτος με υποτροφία στο ΚΘΒΕ. Πεντακόσιες χιλιάδες δραχμές… Κι έφυγα», δήλωσε στο bovary.