Σταμάτης Κραουνάκης: «Αλλάζει η εποχή…»

«Γιατί ήθελα μια φορά να μην καλέσω τον κόσμο κάπου, να πάω εγώ εκεί που είναι ο κόσμος. Είναι κάτι που με τρώει καιρό. Ήρθε και η συγκυρία. Είμαι ένας λαϊκός καλλιτέχνης. Αυτή η παράσταση, που γεννήθηκε πριν απο δύο καλοκαίρια, είναι ένα βιωματικό ρεπεράζ στις ποιητικές αιτίες των τραγουδιών μου. Με περιεχόμενο από όλες τις ηλικίες. Στην αρχή είχα σκεφτεί να το πάω για 30 παραστάσεις. Αρεσε στον κόσμο, άρχισαν οι παρατάσεις. Βρεθήκαμε να γυρνάμε όλη την Ελλάδα, φτάσαμε μέχρι το Λονδίνο. Είναι μια λιτή παράσταση, αλλά έχει και διονυσιακές στιγμές. Και πάμε να την αποχαιρετήσουμε στο σημείο όπου πυροδοτείται ο ανθρώπινος κόπος και η διατροφή, δηλαδή η ζωή. Μου είπαν θα έρθουν όλοι οι εργαζόμενοι, τους δώσαμε και ένα πολύ φτηνό εισιτήριο. Θα έρθουν και άνθρωποι που έχουνε δει την παράσταση. Θα δω κόσμο που δεν πηγαίνει ποτέ στις παραστάσεις μου. Φυσικά θα έρθει και το Κολωνάκι για να δει πως θα 'ναι ο Κραουνάκης στη Λαχαναγορά» τόνισε στην εφημερίδα Ελευθερία του Τύπου.

-Υπάρχει ακόμα λαός και Κολωνάκι;

«Στην Ελλάδα πάθαμε αυτόν τον διαχωρισμό για έναν βλακώδη λόγο. Περάσαμε από τον Κοτζαμπάση στο Κολωνάκι κατευθείαν. Η Ελλάδα δεν είχε ποτέ σοβαρή αστική διανοούμενη τάξη, ενγράμματη. Αυτό δημιούργησε πάρα πολλά τραύματα και στον λαό που έβριζε τους πλούσιους που ήταν εμβλήματα αμορφωσιάς. Μαζεύοντας λεφτά δεν κερδίζεις τίποτα. Ολοι θα πάρουμε δυο μέτρα χώμα με την τσιμεντούμπα από πάνω. Και ό,τι και να μυεί από πάνω, είτε βοτσαλάκι που έχω βάλει εγώ στον παππού μου και στον πατέρα μου, είτε μαρμαρούμπα, είτε γρανίτης, είτε ο βράχος του Γιβραλτάρ, από κάτω είναι δύο μέτρα γης.»

- Μας ορίζουν τελικά τα μέτεμφυλιακά πάθη;

«Ανήκω στον 21ο αιώνα. Δεν μασάω με τίποτα. Είμαι υποχρεωμένος να τάσσομαι συνέχεια με τους εικοσάρηδες. Εγώ σε αυτά τα παιδιά δεν θα επιτρέψω να μεταγγιστούν οι βλακείες. Αλλάζει η εποχή.»