Μπάρκουλης: «Αυτοί που πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο για τον πατέρα μου είμαι εγώ και η μητέρα μου»

Πες μου μερικά πράγματα για να σε γνωρίσει ο κόσμος. Ποιος είσαι; Τι κάνεις;

«Είμαι ο Νίκος, είμαι 16 χρονών, θέλω να πάω σε δραματική σχολή και να γίνω ηθοποιός. Αυτό είναι το όνειρό μου αλλά θα ασχοληθώ και με τους υπολογιστές. Τεχνικός υπολογιστών ή προγραμματιστής»

Ηθοποιός; Το έχεις σκεφτεί καλά; Δεν φοβάσαι;

«Όχι, αν και λένε πως όσοι είναι γιοι ηθοποιών, μπορεί και να μην πετύχουν. Θα το παλέψω όμως και θα πετύχω και λέω να ξεκινήσω από τώρα, αν μου τύχει, κάτι»

Δεν φοβάσαι την σύγκριση, επειδή έχεις ένα βαρύ όνομα;

«Όχι. Τον πατέρα μου δεν πρόκειται να τον ξεπεράσω ποτέ, πρώτον γιατί άλλες εποχές τότε και άλλες τώρα και δεύτερον γιατί ο πατέρας μου ήταν ταλεντάρα. Δεν τον βλέπω, πάντα σαν πατέρα μου, αλλά σαν έναν καλό άνθρωπο κι έναν καλό ηθοποιό»

-Στην καθημερινότητα σου πως σε αντιμετωπίζουν που είσαι ο γιος του Ανδρέα Μπάρκουλη;

«Για μένα είναι σαν να είμαι ένα κανονικό παιδί. 'Οταν όμως βγω έξω, όντως θα με κοίταξει αρκετός κόσμος, θα καταλάβουν πως είμαι εγώ, γιατί με είδαν στην τηλεόραση ή λόγω της ομοιότητας με τον πατερά μου. Προτιμώ να με αντιμετωπίζουν κανονικά οι φίλοι μου, οι κοντινοί μου»

Είναι πρόσφατη η απώλεια τον μπαμπά σου, θα σου φαίνεται πως έγινε χθες πως νιώθεις γι’ αυτό;

«Το έχω ξαναπεί ότι ήταν ο ήρωας μου. Και το πρότυπο μου και το είδωλο μου. Θα προσπαθήσω να του μοιάσω σε πάρα πολλά πράγματα, γιατί ασχέτως αν όλοι λένε για τον πατέρα μου ψάχνουν να βρουν κάτι κακό να πουν για εκείνον και πάνε να πολεμήσουν εμένα και την μητέρα μου, εκείνοι βλέπανε έναν Μπάρκουλη όπως τον βλέπανε, δεν τον είχαν δίπλα τους, όπως η μητέρα μου κι εγώ. Και δεν ήμασταν εκεί μόνο για να τον κοιτάμε. Τον φροντίζαμε, ήμασταν η δύναμη του, το στήριγμα του. Κι εμείς τον γνωρίζαμε καλύτερα απ' όλους. Κι αυτοί που πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο για τον πατέρα μου, είμαστε εμείς και κυρίως η μητέρα μου» δήλωσε στο Χάι.