Πέγκυ Τρικαλιώτη: «Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν ρόλοι. Επάνω στη σκηνή είµαστε εµείς»

Όταν είσαι πάνω στη σκηνή, τι θέλεις να πάρει ο θεατής;

Κάθε µέρα, µε νύχια και µε δόντια, θέλω να του περάσω την ιστορία - του έργου, αλλά και του ρόλου. Θέλω ο θεατής να µπει στα παπούτσια µου. Να καταλάβει -ακόµα και την εγκληµατία Ανίσια. Εχω ανάγκη να τους κάνω να καταλάβουν. Να δουν ότι αυτό που βλέπουν στη σκηνή θα µπορούσαν να είναι εκείνοι. Ή εγώ. Γιατί, αν µε ρωτάς, εγώ δεν πιστεύω ότι υπάρχουν ρόλοι. Επάνω στη σκηνή είµαστε εµείς. Οι ρόλοι είναι όλοι κοµµάτια µας, του κάθε ηθοποιού. ∆ες πόσο διαφορετικά παίζει ο κάθε ηθοποιός τον «Αµλετ», έναν τόσο κλασικό, εµβληµατικό ρόλο. Βλέπεις τον Αµλετ του Λούλη, τον Αµλετ του Μαρκουλάκη, τον Αµλετ του Αιµίλιου Χειλάκη. Μπορεί να µε πετροβολήσουν γι'αυτό που λέω, αλλά από πού θα αντλήσεις; Μέσα από τη δική σου ψυχή, όσο µικρή κι αν είναι, όσο ρηχή. Από σένα θα πάρεις για να δώσεις. Και στον κόντρα ρόλο;
Πάντα υπάρχει ένα κοµµάτι σου κι εκεί. Γιατί όλοι έχουµε τη φωτεινή και τη σκοτεινή µας πλευρά. Τη στιγµή της µανίας µας και τη στιγµή της κατάθλιψής µας. Ολοι έχουµε αγαπήσει, προδοθεί, πονέσει και ζηλέψει. «Γιατί αυτός και όχι εγώ;». ∆εν υπάρχει περίπτωση να µην το έχεις πει ποτέ αυτό, έστω και ως παιδί. Μπορεί να µην επιτρέπουµε στον εαυτό µας να σκεφτεί καν ότι τα σκέφτεται αυτά! Αλλά υπάρχουν µέσα µας. Τα έχουµε ζήσει όλα. Και τα βάζουµε στους ρόλους.

Τι άλλο εκτός από θέατρο φέτος;

Ελπίζω να προλάβω να δω λίγο τον άντρα µου! Και όλον τον υπόλοιπο χρόνο τη Φραντζέσκα µου. Αυτό.

Πηγή: Real