Ζέτα Μακρυπούλια: «Όλοι έχουµε τους φόβους µας, που παλεύουµε να τους αντιµετωπίσουµε»

Έχω µια αίσθηση για εσένα πως αποφεύγεις οτιδήποτε αρνητικό και «τοξικό». Κάνω λάθος;

Αν εννοείς πως µεγαλώνοντας µπορώ πιο εύκολα να διακρίνω την αρνητικότητα, να µην υποστώ την τοξικότητα και να κρατήσω τις αποστάσεις µου, θα πω ότι έχεις δίκιο. Προσπαθώ, όµως, να µην περνάει µέσα µου πια η αρνητική ενέργεια, γιατί κάνω προσεκτικές επιλογές στους ανθρώπους που είναι στη ζωή µου κι εγώ στη δική τους και χτίζω σχέσεις εµπιστοσύνης.

Είσαι γενικά θετικός άνθρωπος; Αισιόδοξος;

Έχω τα πάνω µου και τα κάτω µου. Ερχονται µέρες που µπορεί να τα βλέπω όλα άσπρα κι άλλες γκρι. Προσπαθώ να είµαι θετική, να βλέπω τη φωτεινή πλευρά των πραγµάτων. Πάντα όταν καταπιάνοµαι µε κάτι έχω πολλή θετική διάθεση και ενέργεια.

Θα έχεις, όµως, κι εσύ τα «σκοτάδια» σου. Πώς τα παλεύεις;

Όλοι έχουµε τους φόβους µας, που παλεύουµε να τους αντιµετωπίσουµε. Το πρώτο βήµα, που το έχω κάνει ήδη εδώ και χρόνια, είναι να εντοπίσω τους φόβους µου, να τους καταλάβω, να δω από πού ξεκινούν, να τους αποδεχθώ και έτσι να µπορέσω να τους διαχειριστώ. ∆εν µπορώ να πω «να τους εξαφανίσω», γιατί το θεωρώ πολύ δύσκολο, όµως και µόνο η προσπάθεια να τους παλέψω, επειδή τους αναγνωρίζω, είναι πολύ σηµαντική.

∆ίνεις την αίσθηση του απόλυτου under control ανθρώπου, ότι τα έχεις όλα υπό έλεγχο. Ισχύει ή όχι;

Στη δουλειά, ναι! Θέλω να έχω πλήρη επίγνωση τι πρόκειται να κάνω, πώς, µε ποια µέσα και να φανταστώ -όσο γίνεται- το τελικό αποτέλεσµα. Γενικά είµαι οργανωµένη στη δουλειά, προγραµµατισµένη, µπορώ να δουλεύω ασταµάτητα και να κοιµάµαι ελάχιστα, να µην έχω χρόνο για προσωπική ζωή, αρκεί αυτό που κάνω να ικανοποιεί εµένα και όλους όσοι µε έχουν εµπιστευθεί.

Ισχύει και στην προσωπική σου ζωή αυτό; Εκεί έχω την αίσθηση ότι... αφήνεσαι πιο πολύ.

Στην προσωπική µου ζωή είµαι ακριβώς το αντίθετο, αλλά όχι από την αρχή. Είµαι επιφυλακτική, θέλω να δω τον άλλο πώς λειτουργεί, πώς αντιδρά, αν είναι άξιος εµπιστοσύνης, αν ξέρει και µπορεί να αγαπήσει και, αν τα δω και τα νιώσω όλα αυτά, ναι, αφήνοµαι! Και αφήνοµαι πλήρως, γιατί, αν δεν αφεθείς, πώς θα νιώσεις συναισθήµατα;

Σε πόζα που έχεις ανεβάσει στα social αγκαλιά µε τον Μιχάλη Xατζηγιάννη «απαντούσες» σε δηµοσιεύµατα που σας χώριζαν για άλλη µία φορά. Ηταν µια απόφαση που πήρατε για να κλείσετε στόµατα;

∆εν µπαίνω εδώ και χρόνια στη διαδικασία να απαντώ σε τέτοιου είδους δηµοσιεύµατα. Γιατί, αν το έκανα, έτσι θα περνούσε η ζωή µου κι είναι κάτι που δεν αφορά ούτε εµένα ούτε τον κόσµο. Η φωτογραφία στην οποία αναφέρεσαι ήταν µια καθηµερινή µας στιγµή, στον καναπέ του σπιτιού µας.

Πηγή: Real