Μακρυπούλια:«Το Ρουκ Ζουκ το έβλεπα από τότε που ήµουν µαθήτρια και το «έπαιζα» κι εγώ από το σπίτι»
Το θέατρο, το ΡΟΥΚ ΖΟΥΚ, οι φίλοι της, τα μωρά των Αποστόλη Τότσικα-Ρούλα Ρέβη... Η Ζέτα Μακρυπούλια μιλάει για όλα...
Ο Αλέξης Ρίγλης δηµιούργησε ένα εξαιρετικό παζλ φτιάχνοντας τη διανοµή. Μίλησέ µου γι’ αυτό.
Αυτό εννοούσα πριν όταν µίλησα για τη συνθήκη που δηµιούργησε ο Αλέξης. Μέσα σε αυτή είναι και το πάντρεµα της οµάδας, που αποτελείται από ανθρώπους που έχουν δοκιµαστεί σε διαφορετικά είδη. Και νοµίζω ότι υπάρχει λόγος που συµβαίνει αυτό κι έχει να κάνει µε την αρχική σύλληψη του και όσα θέλει να εκφράσει στην παράσταση αυτή. Είµαι πολύ χαρούµενη που συνεργάζοµαι µε τον Αποστόλη Τότσικα, τον Μιχάλη Οικονόµου, τον Γιώργο Παπαπαύλου, την Εφη Γούση, την Αµαλία Αρσένη, τη Γεωργιάννα Νταλάρα και τον Παναγιώτη Σούλη.
Με τον Αποστόλη έχετε κάνει µαζί σίριαλ, ενώ είστε «αδελφές ψυχές» µε τη σύζυγό του και εξαιρετική φωτογράφο Ρούλα Ρέβη...
Ναι, έχουµε ξανασυνεργαστεί µε τον Αποστόλη στη σειρά «Το κλειδί του παραδείσου» και η σχέση µας τόσο µε εκείνον όσο και µε τη Ρούλα είναι σαν να είµαστε οικογένεια. Την αγαπώ πολύ τη Ρούλα!
Γιατί δεν έγινες τελικά «Ωραία µου κυρία» (σ.σ.: το διάσηµο θεατρικό έργο του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω);
Πραγµατικά, ούτε θυµάµαι πια. Κάτι συνέβαινε µε αυτό το έργο και όσες φορές ήταν να γίνει απλώς δεν γινόταν.
Το «Ρουκ Ζουκ», που σου άρεσε, το κάνεις τελικά -και δη µε µεγάλη επιτυχία- για δεύτερη χρονιά. Το απολαµβάνεις, έτσι;
Το «Ρουκ Ζουκ» µού αρέσει πάρα πολύ, το διασκεδάζω, περνάω καταπληκτικά. Το έβλεπα από τότε που ήµουν µαθήτρια και το «έπαιζα» κι εγώ από το σπίτι. Ηταν το αγαπηµένο µου τηλεπαιχνίδι, γι’ αυτό και όταν µου έγινε η πρόταση από τον ANT1 δεν το σκέφτηκα ούτε στιγµή. Είπα αµέσως «ναι». Χαίροµαι πολύ που αρέσει και ελπίζω να συνεχίσει να διασκεδάζει και να χαλαρώνει τον κόσµο.
Γράφουν για τηλεοπτικό «πάντρεµά» σου µε τον Νίκο Μουτσινά σε σόου.
Ισχύει ως ιδέα, µένει να δούµε αν µπορούµε χρονικά να τα καταφέρουµε. Οπότε δεν µπορώ να πω κάτι παραπάνω γι’ αυτό.
Κάνατε διακοπές και πάλι µε τον Νίκο και την υπόλοιπη παρέα, ανεβάζοντας κάποιες αστείες πόζες. Γελάτε µέχρι... δακρύων στην παρέα αυτή;
Γελάµε πολύ, πάρα πολύ, µε όλα τα παιδιά, γιατί έχουµε το ίδιο χιούµορ, αλλά κάνουµε και καµιά σοβαρή κουβέντα πού και πού. Οχι συνέχεια, αλλά µια στο τόσο, µας πιάνουν και τα υπαρξιακά µας.
Πηγή: Real