Δέσποινα Μοιραράκη: «Είχα ασύλληπτα ρίγη, υψηλό πυρετό και αφόρητους πόνους... Κόντεψα να πεθάνω»

Τα ταξίδια της στην Ινδία είναι από τα πιο δύσκολα, λόγω των τραγικών συνθηκών διαβίωσης που επικρατούν εκεί. Πρόκειται για μία χώρα στην οποία, όπως λέει, το χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων είναι τεράστιο, με συνέπεια να υπάρχουν δύο διαφορετικοί κόσμοι, αυτόςτης απόλυτης ευημερίας και εκείνος της ανείπωτης δυστυχίας. «Δεν υπάρχουν οι στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής και η ρύπανση βρίσκεται σε πρωτοφανή επίπεδα. Οι άνθρωποι ζουν στον ίδιο χώρο που εργάζονται. Δίπλα από εκεί που πεθαίνουν τα ζώα, κοιμούνται, τρώνε και κάνουν την ανάγκη τους. Πολλά μικρόβια λοιπόν μεταφέρονται από τα ζώα στους ανθρώπους. Παθαίνω πολιτισμικό σοκ και ξεπερνάω τα όρια της ψυχικής μου αντοχής προσπαθώντας να ζήσω μέσα σε όλο αυτό το χάος. Σκέφτομαι πόσο όμορφη και μοναδική είναι η χώρα μας», τονίζει η Δέσποινα Μοιραράκη.
«Θέλω μια ώρα για να πάρω τα φάρμακα και να βάλω τα ειδικά σπρέι που μου δίνει η λοιμωξιολόγος. Ομως ό,τι και να κάνω είμαι εκτεθειμένη. Επίσης κάνω ένα λάθος. Επειδή θέλω να μένω στην Ινδία όσο το δυνατόν λιγότερες μέρες κουράζομαι πάρα πολύ, πέφτουν οι άμυνες του οργανισμού και γίνομαι ευάλωτη στα μικρόβια», συνεχίζει, σημειώνοντας ωστόσο, πως μέχρι το 2015 είχε άγνοια κινδύνου, καθώς ποτέ δεν της είχεσυμβεί τίποτα.
Τότε ήταν η πρώτη φορά που φοβήθηκε, καθώς προσβλήθηκε από δάγκειο πυρετό, που μεταδίδεται από τσίμπημα μολυσμένων κουνουπιών: «Είχα ασύλληπτα ρίγη, υψηλό πυρετό και αφόρητους πόνους σε όλο μου το σώμα. Οταν επέστρεψα στην Ελλάδα, έμεινα στο νοσοκομείο πάνω από δυο εβδομάδες. Κόντεψα να πεθάνω. Από τότε άρχισα να έχω δευτέρες σκέψεις για τα ταξίδια μου στην Ινδία. Όμως δεν υπάρχει άλλη λύση, είναι αναγκαία για τη δουλειά μου. Δεν μπορώ να στείλω κάποιον συνεργάτη μου, γιατί κανείς δεν έχει τις δικές μου γνώσεις. Πριν από το 2015 έπαιρνα μαζί μου κάποιον συνεργάτη μου, όμως από τότε που αρρώστησα, σταμάτησα. Δεν μπορώ να έχω και την ευθύνη άλλου ανθρώπου πέραν του εαυτού μου».
Πριν από λίγες ημέρες, άρχισε να αισθάνεται ξανά ρίγη, ανέβασε πυρετό και ένιωθε έντονους πόνους. «Δεν είχα δύναμη να περπατήσω ούτε ένα μέτρο, με είχαν εγκαταλείψει οι δυνάμεις μου. Βέβαια, για άλλη μια φορά είχα πιέσει πολύ τον εαυτό μου να τελειώσω γρήγορα τις δουλειές μου και να συντομεύσω έτσι τον χρόνο παραμονής μου στην Ινδία. Αντί για 15-20 ημέρες έμεινα μόνο οκτώ, κάνοντας τα αδύνατα δυνατά για να προλάβω. Εξαντλήθηκα και αυτό, σε συνδυ-
ασμό με το γεγονός πως δεν τρώω κανονικό φαγητό εκεί γιατί φοβάμαι, με καθιστά αδύναμη. Με το που εμφανίστηκαν τα συμπτώματα, ο σύζυγος μου με πήγε αμέσως στο νοσοκομείο για εξετάσεις. Οι γιατροί μου είπαν ότι είχα λοίμωξη και μου συνέστησαν να μείνω στο νοσοκομείο. Δεν ήθελα όμως τα συμπτώματα επιδεινώθηκαν και την επόμενη μέρα αναγκάστηκα να κάνω εισαγωγή. Τελικά, είχα και μια σοβαρή ουρολοίμωξη και λοίμωξη στο αναπνευστικό. Εμεινα στο νοσοκομείο τέσσερις ημέρες λαμβάνονταςτριηλή ενδοφλέβια αντιβίωση και κορτιζόνη», λέει στη Real η Δέσποινα Μοιραράκη, η οποία πήρε εξιτήριο πριν από λίγες ημέρες.
Επίσης ενώ νοσηλευόταν, όπως λέει, την κυρίευσε το άγχος καθώς δεν γνώριζε αν θα είχε προλάβει να αναρρώσει και να είναι παρούσα στην έκθεση ηου διοργανώνει απότις 29 Σεπτεμβρίου μέχρι και τις 11 Οκτωβρίου 2017 σε γνωστό ξενοδοχείο στην Κηφισιά. «Είχα αγχωθεί πάρα πολύ. Σκεφτόμουν ότι θα έρχεται ο κόσμος θα με ψάχνει και εγώ θα λείπω. Ομως με τη βοήθεια της Παναγίας στην οποία πιστεύω πάρα πολύ, το ξεπέρασα. Οταν ταξιδεύω, έχω την εικόνα της στην τσάντα μου και τη βάζω στο κομοδίνο του ξενοδοχείου».