Γιάννης Χατζηγεωργίου: «Οι οικονομικοί λόγοι φέρνουν το χωρισμό στη σχέση των ζευγαριών»

«Έχω δύο μικρότερες αδελφές και είμαι πολύ τυχερός γι' αυτό, αγαπιόμαστε πάρα πολύ. Ουσιαστικά, τις «μεγάλωσα» εγώ. Ήμουν από τα παιδιά που δεν είχα ποτέ θέματα με την ευθύνη. Οι γονείς μου δούλευαν για να τα βγάλουμε πέρα, γιατί ήμασταν 5μελής οικογένεια κι είχαμε πολλές απαιτήσεις. Για το λόγο αυτό, πολλές φορές συνέβαινε να μας άφηναν μόνα μας... Εγώ είμαι μεγαλύτερός τους - με τη μία έχουμε 6,5 χρόνια διαφορά ηλικία3 και με την άλλη 5,5. Ήμουν ο μεγάλος αδελφός, εγώ θα έφτιαχνα το πρωινό, θα έκανα όποιες δουλειές μπορούσα στο σπίτι, θα βοηθούσα πάντα στα γραπτά τους και στα μαθήματα τους. Μέναμε όλοι μαζί, αλλά οι γονείς μας χώρισαν για λόγους οικονομικούς» τόνισε στο Λοιπόν.

- Χώρισαν για οικονομικούς λόγους;

«Ναι, οι οικονομικοί λόγοι φέρνουν το χωρισμό στη σχέση των ζευγαριών. Όταν είναι δύσκολες οι οικονομικές καταστάσεις, οι ανθρώπινες σχέσεις φθείρονται, δυστυχώς. Κακά τα ψέματα, εξαρτόμαστε σε πολύ μεγάλο κομμάτι από τα οικονομικά θέματα, προσπαθούμε να βρούμε τη λύση, κουραζόμαστε διπλά και η κούραση φέρνει αγανάκτηση, η αγανάκτηση, φέρνει πόνο. Ζήσαμε δύσκολες στιγμές. Στην κρίση είμαστε, δεν νομίζω πως κάποιος δεν έζησε δύσκολα. Οι ελάχιστοι που δεν έζησαν δύσκολα είναι συνήθως οι λόγοι που οι άλλοι έζησαν δύσκολα.»

-Αυτή είναι η δυσκολότερη στιγμή ζωής για σένα;

«Η πιο δύσκολη στιγμή νομίζω ότι ήταν όταν σπούδαζα φυσικοθεραπεία στο Αίγιο. Ήμουν μακριά από την οικογένεια μου, ήταν άνεργοι όλοι και προσπαθούσα να σπουδάσω, ενώ παράλληλα να δουλεύω για να βοηθήσω οικονομικά την οικογένεια μου ό σο γινόταν.»

- Εξακολουθείς ακόμα να τους βοηθάς οικονομικά;

«Ναι, βέβαια, βοηθάω κι εγώ οικονομικά. Ο καθένας τώρα έχει βρει το δρόμο του. Ο πατέρας μου προσπαθεί να κάνει τα βήματα του στο χώρο του καφέ, είναι φοβερός στα χαρμάνια, έχει κάνει κι ένα κοινωνικό συνεταιρισμό με τον οποίο βοηθάει οικονομικά ανέργους. Η μητέρα μου είναι καθηγήτρια Γαλλικών, έκανε πάντα ιδιαίτερα μαθήματα, εξαιρετική δασκάλα, από τις καλύτερες, βέβαια εγώ ποτέ δεν έκατσα να μάθω γαλλικά.»