Γιάννης Χατζηγεωργίου: «Ήμουν... φάντασμα, δεν με θυμόταν κανένας από το σχολείο ποτέ»

«Τώρα έχω καταλάβει τι αρέσει και τι δεν αρέσει και ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω. Τότε δεν μου δεν έδιναν καθόλου σημασία τα κορίτσια. Ήμουν... φάντασμα, δεν με θυμόταν κανένας από το σχολείο ποτέ, δεν μιλούσα πολύ, στη γωνίτσα μου, έγραφα τα μαθήματα μου, διάβαζα, τέλος. Λόγω του πατέρα μου, έκανα παρέα με έξυπνους ανθρώπους, ικανούς στη δουλειά τους -αρχαιολόγοι, μουσικοί-, μάθαινα κι έπαιρνα πληροφορίες που αν τις έλεγα σ' έναν καθηγητή ή σ' ένα μαθητή, θα με θεωρούσε εξωγήινο. Οπότε, όταν τα έλεγα σε κάποιον από το σχολείο αυτά, πάλι μου γινόταν μπούλινγκ του τύπου: «Τι λέει πάλι ο Γιαννάκης;» και γελάγανε», εξομολογείται ο ηθοποιός στο περιοδικό Λοιπόν.