Κ. Μαρκουλάκης: «Αυτό είναι η τέχνη. Φάρος που φέρει το φως. Που παρηγορεί στις δυσκολίες...»
Για το σπουδαίο έργο «Ο Φάρος» που ανεβαίνει στο θέατρο «Αθηνών» μιλάει ο ένας εκ των πρωταγωνιστών του Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης ο οποίος εκφράζεται με τα καλύτερα λόγια για τους συμπρωταγωνιστές του αλλά και για τα μηνύματα που θέλει να περάσει στο κοινό το έργο...
«Φάρος» πέντε αστέρων! Πώς το πέτυχες;
Είχαμε συμφωνήσει με τον Οδυσσέα (σ.σ.: Παπασπηλιόπουλο) να μείνουμε και φέτος μαζί κι έπειτα ήρθαν στην παρέα μας οι επίσης εξαίρετοι Αιμίλιος Χειλάκης, Νίκος Ψαρράς και Προμηθέας Αλειφερόπουλος...
Πέντε άρρενες μαζί -και δη τόσο δυναμικοί- πώς γίνεται να μη σκοτώνεστε, Κωνσταντίνε;
Δεν υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ μας αλλά συναγωνισμός. Συνενώνουμε τις δυνάμεις μας για να κερδίσουμε ένα απαιτητικό και ιδιαίτερο δύσκολο «στοίχημα», γιατί να... σκοτωθούμε; Θαυμάζω τους συναδέλφους που ζητώ να συμπράξουν μαζί μου, εκτιμώ το ταλέντο τους και φτιάχνω πάντα ένα κλίμα εύφορο για να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Το ζητούμενό μου είναι να στήνω πάντα την καλύτερη ομάδα για να πά¬ρουμε μαζί το πρωτάθλημα. Το «μαζί» με αφορά και μόνο μέσα από αυτό πας μπροστά.
Ποια είναι η ιστορία του «Φάρου»;
Το έργο του Κόνορ ΜακΦέρσον εκτυλίσσεται παραμονή Χριστουγέννων, στο υπόγειο ενός σπιτιού, σε έναν παραθαλάσσιο οικισμό στα βόρεια του Δουβλίνου, με τέσσερις φίλους κι έναν μυστηριώδη ξένο να περνούν τη νύχτα τους γιορτάζοντας με τον τρόπο που ξέρουν: παίζοντας χαρτιά και πίνοντας. Ο Σάρκι έχει επι¬στρέψει μετά από καιρό για να προσέχει τον Ρίτσαρντ, τον μεγαλύτερο αδελφό του που τυφλώθηκε πρόσφατα. Μαζί τους είναι ο Ιβάν και ο Νίκι, δύο αδελφικοί τους φίλοι στο ποτό και στις αποτυχίες της ζωής και ένας απρόσκλητος επισκέπτης ο Λόκχαρτ που κανείς δεν το γνωρίζει, ενώ εκείνος μοιάζει να γνωρίζει πολλά... Ενώ μαίνεται η καταιγίδα, οι πέντε άντρες παίζουν μέχρι το τέλος ποντάροντας όλο και περισσότερα: μια πιθανότητα να ξεφύγουν από το παρελθόν τους αλλά και να σώσουν την ψυχή τους...
Μοιάζει εξαιρετικά ενδιαφέροντα έργο!
Μα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, αφού ακροβατεί ανάμεσα στο θρίλερ και τη μαύρη κωμωδία. Είναι μια πολύ τρυφερή πα¬ραβολή για την εξιλέωση και τη λύτρωση. Ο ΜακΦέρσον αγαπάει τους ήρωες του και μας κάνει να τους αγαπήσουμε κι εμείς. Αν η ζωή είναι ένα ταξίδι που όλοι ξέρουμε το τέλος του, αξίζει να το κάνουμε μαζί. Αν αυτοί οι άνθρωποι, που έχουν αποτύχει σε όλα, αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία, τότε την αξίζουμε όλοι. Μου αρέσει το μήνυμα του έργου. Οσο κι αν είναι το σκοτάδι, πρέπει να προχωράς να μη σταματάς, να αναζητάς το φως από όπου κι αν προέρχεται, όπως από έναν φάρο!
Το έχουμε ανάγκη το μήνυμα στους τό¬σο δύσκολους και άγριους καιρούς που ζούμε...
Απόλυτη ανάγκη, γιατί, όντως, είναι πολύ δύσκολοι και άγριοι καιροί. Μέσα στο τόσο σκοτάδι, να μιλάς για ελπίδα και αξίες ζω¬ής είναι αυτό που οφείλεις ως καλλιτέχνης. Γιατί αυτό είναι η τέχνη. Φάρος που φέρει το φως. Που παρηγορεί στις δυσκολίες...
Πηγή: Real