Ζέτα Μακρυπούλια: «Θα ήμουν αχάριστη αν έλεγα πως μου έχει λείψει η αγάπη»

Μολονότι εργάζεσαι στο θέαμα, έχεις πει ότι παιδόθεν είσαι ένας οχυρωμένος άνθρωπος. Υπάρχει κάτι που φοβάσαι και σε κάνει περίκλειστη;

«Το γεγονός ότι επέλεξα να ασχοληθώ με ένα τέτοιο επάγγελμα, με τόση έκθεση ενώ είμαι πράγματι ένας κλειστός άνθρωπος, κάτι λέει για μένα. Μάλλον γιατί ασυνείδητα προσπαθώ να πολεμήσω αυτή μου την πλευρά, να ξεπεράσω τους φόβους μου. ‘Εχω την ανάγκη για επαφή, για επικοινωνία, για αποδοχή και όλα αυτά τα παίρνω από τη δουλειά μου. Μάλιστα, μέσα στα χρόνια αντιλαμβάνομαι ότι με έχει βοηθήσει όλο αυτό να ανοιχτώ, όσο μπορώ βέβαια και με τους δικούς μου ρυθμούς. Και μου συμβαίνει και κάτι ακόμη. ‘Εχω σταθερούς ανθρώπους στη ζωή μου, φίλους καρδιάς. Οπότε μάλλον βολεύομαι, γιατί δεν μου αρέσουν οι αλλαγές, αφού αυτοί οι λίγοι άνθρωποι με τους οποίους έχουμε χτίσει σχέσεις εμπιστοσύνης τόσα χρονιά με δέχονται όπως είμαι, ξέρουν τις αδυναμίες μου, δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά για να συνεννοηθούμε, «μιλάμε» με τα μάτια. Μου αρέσει η σταθερότητα και φοβάμαι την αλλαγή. Όχι όμως ότι αποκλείω νέους ανθρώπους στη ζωή μου, σε καμία περίπτωση, εξάλλου όλα αλλάζουν» εξήγησε στο Big Fish και συνέχισε:

«Όλοι οι άνθρωποι που ασχολούμαστε είτε με το θέατρο είτε με την τηλεόραση κατά βάθος αναζητούμε την αγάπη», έχεις πει. Σου έχει λείψει η αγάπη από τη ζωή σου;

«Θα ήμουν αχάριστη αν έλεγα πως μου έχει λείψει η αγάπη. Τόσοι άνθρωποι κοντά μου για πολλά χρόνια μου έδωσαν αγάπη, άλλοι εξακολουθούν να μου δίνουν και σίγουρα -ελπίζω δηλαδή- ότι στο μέλλον θα βρεθούν κι άλλοι. Αλίμονο αν ποτέ τέλειωνε η αναζήτηση της αγάπης από καθετί στη ζωή μας. Η αγάπη είναι κινητήρια δύναμη, σε γλυκαίνει, σε ανακουφίζει και τελικά σε απελευθερώνει, αν έχεις ανθρώπους κοντά σου που σε αγαπούν γι' αυτό που είσαι αληθινά με τα καλά και τα άσχημα σου»