Ελληνίδα ηθοποιός δηλώνει «Έπεσα θύμα εκμεταλλευτών στο θέατρο» και μιλάει για την αγωγή που έκανε

Η ηθοποιός και σκηνοθέτις Ρούλα Πατεράκη, η συγκλονιστική Μπέιμπι Τζέιν Χάντσον της παράστασης «Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν;», σε σκηνοθεσία Απόλλωνα Παπαθεοχάρη, μιλάει για τη λαμπερή και τη σκοτεινή πλευρά του θεάτρου. «Σπανίζει να συναντάς καλούς ανθρώπους στο θέατρο», λέει και προσθέτει: «Έχω απογοητευτεί πολύ, γιατί επενδύω στις προσωπικότητες των άλλων. Αν δεν πιστέψεις τον άλλον δεν συνεργάζεσαι, δεν εμπνέεσαι... Δυστυχώς, συχνά, δίπλα στην απογοήτευση υπάρχει και οργή για εξαπάτηση».

Το θέατρο σας έχει φερθεί καλά;

Όχι. Και είναι μύθος ότι το λατρεύω. Δεν το πολυαγαπάω. Πολλά χρόνια δεν είμαι μαζί του σε αγαθές σχέσεις. Όχι μόνο λόγω κάποιων ανθρώπων. Tο επάγγελμα είναι τρομακτικά κουραστικό. Δεν σου δίνει περιθώρια να ανοιχτείς κι αλλού. Ήθελα να μάθω κι άλλα πράγματα στη ζωή μου. Το θέατρο με ανάγκασε να κάνω μόνο αυτό. Νιώθω ελλειμματική σε πολλούς τομείς, π.χ. ήθελα να είχα μάθει κομπιούτερ.

Τις παραστάσεις σας, κατά βάθος, για ποιους τις κάνετε;

Τις παραστάσεις αν δεν τις κάνεις για τον Θεό, τις κάνεις σίγουρα για τους εχθρούς σου.

Θεωρείτε επαρκείς ηθοποιούς τους πολιτικούς;

Ο χώρος της πολιτικής είναι ένα θέατρο πρωτοβάθμιο. Λίγο-πολύ, όλοι έχουν δείξει μία δυνατότητα, τουλάχιστον σε ρητορικό επίπεδο. Κάποιοι πολιτικοί θα μπορούσαν άνετα να γίνουν ηθοποιοί. Τότε, θα μπορούσαν να μην διαφθαρούν τόσο. Μέσω της τέχνης θα έσωζαν κάτι από το νου τους.

Θυμάστε πάντα με ευγνωμοσύνη την Αλίκη Βουγιουκλάκη;

Όταν με προσέγγισε η Βουγιουκλάκη ήταν μία έκπληξη, γιατί προερχόμουν από πολύ διαφορετικό χώρο και ήμουν κακομαθημένη εκεί. Το περιβάλλον μου έλεγε πως έπρεπε να λάβω υπόψιν μου ότι ανοίγοντας την πόρτα της Βουγιουκλάκη, θα έκλειναν άλλες. Πήρα το ρίσκο. Μου έκανε πολύ καλό η Αλίκη. Έφυγαν πολλές προκαταλήψεις από το κεφάλι μου, πολλά στεγανά που δεν οδηγούσαν πουθενά. Πίστευα πάντα ότι το θέατρο είναι μία εγκεφαλική και διανοητική διαδρομή. Η Αλίκη με ωρίμασε τεχνικά και πρακτικά σε μεγάλο βαθμό. Της το χρωστάω.

Διεκδικείτε πάντα μαχητικά τα δικαιώματά σας. Σύντομα εκδικάζεται αγωγή που έχετε καταθέσει -μαζί με άλλους- σε ζεύγος θεατρικών παραγωγών.

Έχω ένα μεγάλο κακό: πέφτω θύμα διαφόρων επιτήδειων. Όντως, εξαπατήθηκα από δύο αλεξιπτωτιστές στο θέατρο, για τους οποίους δούλεψα πάρα πολύ, έκανα διασκευή σε έργο, πολύωρες πρόβες, παραχώρησα τους χώρους μου χωρίς αμοιβή κι αυτοί απέφευγαν να υπογράψουν συμβόλαια, ώσπου στο τέλος εξαφανίστηκαν χωρίς να πληρώσουν ούτε εμένα ούτε τους συνεργάτες μου. Δεν μου έχει συμβεί ποτέ κάτι τόσο γελοίο και απαράδεκτο στη ζωή μου. Για να μην πέσουν κι άλλοι θύματα επιτήδειων, κάναμε ωραιότατες αγωγές. Τώρα έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη, για να μας απαλλάξει απ' αυτά τα παράσιτα του χώρου μας.