Κακλαμάνης: «Το θεωρούσα μεγάλο πράγμα να μιλάς σαν φίλος με ανθρώπους που ήταν ημίθεοι»

«Η Καιτούλα είναι άλλη γυναίκα. Μποέμισσα, άλλο στιλ. Θυμάμαι, πριν από πολλά χρόνια, στον Ζυγό, στην Πλάκα, έβγαινε στο φινάλε του προγράμματος. Εσβηναν τότε όλα τα φώτα, πίσσα σκοτάδι μέσα στο κέντρο και άναβε ένας αναπτήρας πάνω στη σκηνή. Κάποια κάπνιζε ένα τσιγάρο και φαινόταν η κάφτρα, και τότε ξεκινούσε η Καίτη Γκρέυ με τη μεγάλη επιτυχία της «Αναψε το τσιγάρο, δώσ' μου φωτιά»! Μαζί άναβαν οι προβολείς και έβλεπες ένα «περίπτερο ολόκληρο» να βγαίνει στην πίστα. Ηταν η Καιτούλα, που της άρεσε να στολίζεται. Ο,τι μπορούσε να βάλει πάνω της το έβαζε, αλλά φωνάρα η Καίτη. Ηταν αρτίστα» τόνισε στην Espresso.

-Γιατί αυτή η αγάπη στις παλιές αρτίστες;

«Δεν ξέρω, μπορεί να το είχα μέσα μου. Το θεωρούσα μεγάλο πράγμα να μιλάς σαν φίλος με ανθρώπους που ήταν ημίθεοι... μύθοι στην εποχή τους. Εχει γεννηθεί Αννα Καλουτά ξανά; Με την Αννα είχαμε γνωριστεί όταν ήμουν υπουργός και νοσηλευόταν η αδελφή της στην Παμμακάριστο. Είχα πάει μια δυο φορές να δω τη Μαρία και ήταν δίπλα της η αδελφή της, από το πρωί έως το βράδυ. Βέβαια έπειτα από λίγους μήνες «έφυγε» και η Αννα και τότε στην κηδεία της είχα παρακαλέσει την ορχήστρα του δήμου να παίξουν την πρώτη, μεγάλη επιτυχία της «Δυο πράσινα μάτια, με μπλε βλεφαρίδες». Σπουδαίος άνθρωπος η Καλουτά και μεγάλη θεατρίνα. Αυτή δεν ήταν ηθοποιός, ήταν θεατρίνα.»

-Ποια είναι η διαφορά;

«Ηθοποιός είναι περισσότερο τεχνικό θέμα, κατά τη γνώμη μου. Θεατρίνα, όμως, ή το έχεις ή δεν το έχεις.»