Καρυοφυλλιά Καραμπέτη: «∆ουλεύω σκληρά και προσπαθώ να έχω την καλύτερη σωµατική κατάσταση»

Επαιξες τη Μάσα στις «Τρεις αδελφές» του Τσέχοφ στο «Ανοιχτό Θέατρο», µετά ήρθε ο «Γλάρος» του ίδιου συγγραφέα στο «∆ανδουλάκη» και τώρα επανέρχεσαι σε αυτόν στο ∆ηµοτικό Θέατρο Πειραιά, ως Αρκάντινα πλέον. Ποια ηρωίδα αγάπησες περισσότερο;

Αγάπησα πολύ τη Μάσα, που µε συγκίνησε κυρίως λόγω της ιδιοσυγκρασίας της και του κόσµου που φέρει και «κουβαλάει», µα µε συγκίνησε και η εύθραυστη Νίνα, που ξεκινά να πετά σαν... γλάρος κι έπειτα τσακίζεται. Ειδικά η τελευταία της δραµατική σκηνή µε τον Τρέπλιεφ είναι συνταρακτική. Οσο για την Αρκάντινα, κατανοώ τον φόβο της, καθώς βρίσκεται σε µια κρίσιµη υπαρξιακή καµπή βλέποντας πως µεγαλώνει πια.

Εσύ έχεις ανάλογο φόβο µεγαλώνοντας;

Ποιος δεν έχει άµα καβατζάρει τα 50; Βλέπεις µια αλλοίωση που επιφέρει ο χρόνος, νιώθεις να µην έχεις τις δυνάµεις που είχες παλιότερα, να µην έχεις την ευρωστία της νεότητας...

Με συγχωρείς, αλλά το καλοκαίρι το κοινό της Επιδαύρου είχε µείνει άφωνο να σε παρακολουθεί σε έναν σκηνικό άθλο στους «Πέρσες», ο οποίος σε ήθελε όχι µόνο να κεντάς υποκριτικά, αλλά και να επιδίδεσαι σε ένα δερβίσικο στροβίλισµα διάρκειας 10 λεπτών, χωρίς να λαχανιάζεις καν, µε δύναµη που θα ζήλευαν πολλές νεότερές σου...

Ξέρεις πως µου αρέσει να ανεβάζω τον πήχυ, ξέρεις πως είµαι τελειοµανής και προχωρώ συνεχώς πιο µπροστά µε ολοένα και δυσκολότερα στοιχήµατα. ∆ουλεύω σκληρά και προσπαθώ να έχω την καλύτερη σωµατική κατάσταση για να µπορώ να υπηρετώ σκηνοθετικές ιδέες ζηλευτές, όπως αυτή του Αρη Μπινιάρη. Το στοίχηµα δεν ήταν να ερµηνεύσω την Αγαύη µόνο, αλλά να µπορέσω να κάνω όσα απαιτούσε κινησιολογικά η ανάγνωση του σκηνοθέτη µου. Ναι, τα κατάφερα και θα το ξανακάνω το καλοκαίρι που θα επαναληφθεί η παράσταση, αφού προς µεγάλη µας χαρά κέρδισε κοινό και ειδήµονες, αλλά αυτό δεν σηµαίνει ότι οι αντοχές µου δεν µειώνονται.

Πηγή: Real