Ρέππας-Παπαθανασίου: «Το θέατρο έχει μια υγεία, ανακυκλώνεται χρήμα και στις δύο όχθες»

-Στο θέατρο αισθάνεστε καλύτερα απ' ό,τι στο σινεμά;

Μ.Ρ: «Το σινεμά μάς έδιωξε κλοτσηδόν, με έναν πολύ βίαιο τρόπο. Και στο θέατρο δεν μας αγαπούν όλοι, αλλά υπάρχει σεβασμός. Ακόμα κι αυτοί που κάνουν θέατρο άλλου προσανατολισμού. Για παράδειγμα, ο Γιάννης Χουβαρδάς μάς κάλεσε να κάνουμε τις «Πατρίδες» στο Εθνικό, ενώ σκηνοθέτες του κινηματογράφου μάς έχουν αποκαλέσει φτηνιάρηδες, κάτι σαν κινηματογραφική χολέρα. Γιατί στο σινεμά οι περισσότεροι -δεν αναφέρομαι στον Περάκη και στον Βούλγαρη-έκαναν ταινίες που δεν έφερναν πίσω ούτε κάτι από τα έξοδά τους» τόνισε στην Ελευθερία του Τύπου.

Θ.Π.: «Το θέατρο έχει μια υγεία, ανακυκλώνεται χρήμα και στις δύο όχθες. Στο ελληνικό σινεμά δεν υπήρξε ποτέ αυτό. Δεν έβγαζε κανείς τα λεφτά του.»

-Αν το κράτος βοηθούσε περισσότερο τους δημιουργούς δεν θα εξάλειφε και την παθολογία αυτού του χώρου;

Μ.Ρ.: «Ο πολιτισμός ενός λαού είναι ο συνεκτικός του ιστός. Αν αυτό θέλει μπαλώματα και επιχορηγήσεις, αν η έκφραση σου δεν είναι αποτέλεσμα ζωτικής ανάγκης, άσ' το. Αυτός που θέλει να επικοινωνήσει και να παρέμβει θα βρει τον τρόπο. Δεν σημαίνει τίποτα το «εγώ έχω μια αυτοεικόνα, είμαι ποιητής»! Είναι υποχρεωμένος κάποιος να τη χρηματοδοτήσει; Ο Μίκης Θεοδωράκης ούτε είχε ούτε χρειάστηκε ποτέ επιχορήγηση.»

Θ.Π.: «Ούτε ο Σαββόπουλο. Φαντάζεστε να χρειαζόταν το κράτος για να βγάλει δίσκους;»