Το παράπονο της Έφης Παπαθεοδώρου

Δεν μπορεί, κατά τη γνώμη σας, μία ηθοποιός να γίνει καλή μητέρα και σύζυγος;

“Μπορεί, αλλά εγώ δεν νομίζω ότι θα τα κατάφερνα. Ο καθένας διαλέγει τη ζωή του. Η μεγαλύτερη δυσκολία στη ζωή μου ήταν όταν «έφυγε» ο μπαμπάς και ήμουν με τη μανούλα. Η μαμά έζησε μέχρι τα 97. Κάποια χρόνια δεν μπορούσε, πάθαινε διαλείψεις, εγώ έπρεπε να τη φροντίζω και είχα αφήσει τελείως το θέατρο και την υποκριτική για το λόγο αυτό. Το είχα αφήσει αρκετά χρόνια... Ακριβώς μετά ήρθε το «Παρά 5». Η μαμά και ο μπαμπάς είχαν πεθάνει κι αυτό είναι το παράπονο μου, το ότι δεν έζησαν να δουν ότι είχα καταξιωθεί και ο κόσμος με αγαπούσε και με λάτρευε. Ο μπαμπάς μου το έλεγε πάντα όταν γύριζα πολλές φορές από θιάσους που δεν με είχαν πάρει: «Πάλι σε αδίκησαν παιδί μου; Ξέρεις πώς είναι στο χώρο...». Είμαστε τρεις αδελφές, η μία είναι ζωγράφος-ιστορικός τέχνης, η άλλη είναι γλωσσολόγος στη Γαλλία, δίδασκε σε πανεπιστήμια. Εγώ δεν μπόρεσα να ζήσω στο εξωτερικό, παρότι σπούδασα έξω, δεν μπορούσα μακριά από την Ελλάδα, αλλά δεν το μετάνιωσα. Η Ελλάδα είναι μοναδικός τόπος. Οι αρετές που έχουν οι Έλληνες. Παρ' όλα τα ελαττώματα και τις αδυναμίες τους, είναι μοναδικός λαός»