Μαίρη Ραζή: «Δεν θέλω να μιλάω για την Κωνσταντινούπολη, γιατί στενοχωριέμαι»

Στην Ελλάδα πώς βρεθήκατε;
«Ηρθαμε με πολύ κακές συνθήκες, όταν ήμουν 14 χρονών. Απέλασαν τον πατέρα μου. Δεν θέλω να μιλάω για την Κωνσταντινούπολη, γιατί στενοχωριέμαι. Το πέρασμά μου από εκεί μου κληροδότησε αυτό το... άνοιγμα στο μυαλό, στη γνώση. Δεν ζηλεύω! Αγαπώ πολύ τους ανθρώπους και δεν θέλω να πειράξω κανέναν. Κι αυτό το οφείλω στην αγωγή και την παιδεία που πήρα από εκεί...», λέει και συνεχίζει: «Ο πατέρας μου έφυγε το ’64. Εγώ δεν είχα τελειώσει το γυμνάσιο.

Έπρεπε να καθίσουμε έναν χρόνο να τελειώσω τουλάχιστον εγώ τις σπουδές μου, για να πάρω ένα δίπλωμα και να έρθω να συνεχίσω εδώ. Ηταν απότομη η αλλαγή που είχαμε στον τρόπο ζωής μας... Εδώ μας έλεγαν «τουρκόσπορους», εκεί μας έλεγαν «γκιαούρηδες», δεν ξέραμε τι είμαστε, Τούρκοι ή Ελληνες. Είναι άσχημη ιστορία και δεν μ’ αρέσει που την ομορφαίνουν. Ο τρόπος που ήρθαν σπίτι και άρπαξαν τον μπαμπά... Κι εδώ, από την απόλυτη χλιδή, μείναμε σε ένα σπίτι όπου κοιμόμασταν 5-6 άνθρωποι μαζί...»

Εχετε επισκεφτεί την Κωνσταντινούπολη από τότε;
«Μία φορά, το 1981. Δεν θέλω να πηγαίνω... Δεν με πείραξε που περπάτησα στη γειτονιά όπου γεννήθηκα και είδα το σπίτι μου... Εκεί που σπάραξα στο κλάμα ήταν όταν είδα μια παιδική μου φίλη που μένει εκεί και είναι ξεναγός. Εχω κρατήσει επαφές με τρία κορίτσια που ήμασταν τότε φίλες»

Με τον σύζυγό σας, επίσης ηθοποιό και σκηνοθέτη, πώς γνωριστήκατε;
«Ο Σωτήρης (σ.σ.: Τσόγκας) ήταν διοικητικό μέλος στο Σωματίο Ελλήνων Ηθοποιών. Είχαμε λοιπόν ένα πρόβλημα με έναν εργοδότη εκεί όπου δούλευα, ήρθε να υπερασπιστεί τα δικαιώματά μας κι εκεί γνωριστήκαμε. Μετά πήγαινα εγώ στο σωματείο, για να τον βλέπω, και ο γάμος ήρθε τσακ μπαμ. Σε έναν χρόνο!»

Είστε και από τους πρώτους που παντρεύτηκαν με πολιτικό...
«Μόλις ψηφίστηκε, αποφάσισα να το κάνω, γιατί δεν μου αρέσουν οι φανφάρες», λέει σε συνέντευξη της στην εφημερίδα Espresso.