Τάσος Νούσιας: «Μεταπολιτευτικά πέσαμε όλοι στη μαρμίτα με το μέλι»

Η Ελλάδα της κρίσης και των αυτοκτονιών. Πως μπορούμε να βγούμε από αυτή την κατάσταση;
«Δεν είναι μόνο οι 4.000 αυτοκτονίες. Είναι και ο καθημερινός αγώνας για την επιβίωση εκατομμυρίων συνανθρώπων μας. Συνεπώς το βάθος της κατάρρευσης δεν έχει να κάνει μόνο με την αυτοχειρία αλλά και με τον καθημερινό αξιακό, πνευματικό και αδιέξοδο βηματισμό πολλών από μας. Η μόνη λύση που προκρίνεται μέσα μου είναι η αναζήτηση της συλλογικής μας μνήμης. Μεταπολιτευτικά πέσαμε όλοι στη μαρμίτα με το μέλι, παραγκωνίζοντας ουσιαστικά τη μακραίωνη παράδοση μας, απεμπολώντας και θυσιάζοντας όλο το ιστορικό μας βάθος αντί επιδοτήσεων και χρηματιστηρίων, σαν να μην υπήρξε ποτέ. Ακόμη παλεύουμε με τα επίκτητα ιδεολογικά μορφώματα καθώς και με τα εργαλεία αυτών, τους κομματικούς μηχανισμούς»

Υποδύεστε έναν αγρότη που παγιδεύεται στα κοινοτικά προγράμματα και χάνει τη γη του. Ποια είναι η δική του ευθύνη;
«Ακριβώς αυτή η αυτοπαγίδευση. Μου θυμίζει τα ζωντανά που παγώνουν όταν κάποιος ρίχνει τα φώτα πάνω τους και θολωμένα σέρνονται κάτω από τις ρόδες του φονιά τους. Ο αγρότης αλλά και ένα ολόκληρο έθνος χάνουν το αισθητήριο και τα αντανακλαστικά τους. Χάνουν το βασικό τους ένστικτο επιβίωσης και γίνονται βορά κάθε λογής επιδοτήσεων. Η ειρωνεία και το οξύμωρο είναι ότι ο ίδιος παίρνει βοήθεια (επιδοτήσεις) για κάτι στο οποίο δεν χρειάζεται βοήθεια (χωράφι)», λέει ο ηθοποιός στο Documento