Καραμπέτη: «Θυμάμαι, κάθε βράδυ έβαζα μπλε κόλλες στα παραθύρι για να μην έρχονται τζαμπατζήδες…»

«Μεγάλωσα με τα στοιχειώδη, μέχρι τα 10 μου στο χωριό δεν είχατε ηλεκτρικό ρεύμα ούτε τρεχούμενο, νερό και πηγαίναμε με τη στάμνα στην πηγή, ενώ μπάνιο κάναμε ζεσταίνοντας το νερό του πηγαδιού. Η χαρά μας ήταν άλλη η φύση, το παιχνίδι, οι λευκοί χειμώνες», λέει στην εφημερίδα Documento.

Όσο για το πώς επέλεξε να ασχοληθεί με την υποκριτική; «Καταρχάς χάρη στον κινηματογράφο που ερχόταν με το φορτηγάκι στο καφενείο του πατέρα μου. Δεν έχανα ταινία για ταινία, εκεί είδα όλες τις ασπρόμαυρες ταινίες του 1960, ζούσα κανονικά το «Σινεμά ο παράδεισος». Θυμάμαι, κάθε βράδυ έβαζα μπλε κόλλες στα παραθύρι για να μην έρχονται τζαμπατζήδες και στο τέλος καθάριζα το πάτωμα από τον πασατέμπο. Επίσης, ήταν και το ραδιόφωνο, μια τεράστια συσκευή που δούλευε με μπαταρίες απ' όπου άκουγα όλα τα θεατρικά έργα. Και τέλος, η κυρία Μαργαρίτα, μια υπέροχη δασκάλα που μου έδινε τον βασικό γυναικείο ρόλο σε όλες τις σχολικές παραστάσεις. Θυμάμαι ότι έκανα πρόβες μαζί με τη μαμά μου στο δωματιάκι με την ξυλόσομπα. Κι αν το έργο ήταν δραματικό κλαίγαμε μαζί», καταλήγει.