Ζέτα Δούκα: «Θέλω να γνωρίσω τη Μαίρη Χρονοπούλου. Να την κάνω μια αγκαλιά»

Γιατί χρειάστηκε να «πατήσετε» στιλιστικά επάνω στα χαρακτηριστικά των ηθοποιών που υποδύθηκαν αρχικά τους ρόλους;

Είναι μια ερώτηση που πρέπει να απαντήσει ο Γιώργος Βάλαρης και η ενδυματολόγος Έλενα Παπανικολάου. Από τη μεριά μου, έχω να πω ότι κρατήθηκε η εποχή και η μεταφορά στην Ελλάδα του τότε. Οτιδήποτε συμβαίνει δεν θα μπορούσε να μεταφερθεί στο τώρα, γιατί έγινε τότε και η Ελλάδα έχει αλλάξει τώρα - από το 1968 που έγινε η ταινία. Τα μαλλιά και τα ρούχα, που είναι πολύ κοντά στο ύφος της ταινίας, είναι πράγματα τα οποία μας εξυπηρέτησαν, γιατί είδαμε ότι θα είναι πολύ χρήσιμο κι εύκολο για την παράσταση.

Είναι δίκαιο να γίνεται σύγκριση με τη Μαίρη Χρονοπούλου;

Όχι, δεν είναι δίκαιο να γίνεται σύγκριση, αν και δεν είναι η σωστή λέξη «δίκαιο», αλλά είναι αναπόφευκτο. Τους ξέρουμε ως ηθοποιούς και μας διαφεύγουν τα ονόματα των ρόλων, ωστόσο έχω την υποχρέωση ως ηθοποιός να επανατοποθετώ τα πράγματα στη σωστή τους βάση, λέγοντας ότι οι ηθοποιοί υποδυόμαστε τους ρόλους και όχι τους άλλους ηθοποιούς. Δίκαιο μπορεί να μην είναι, αλλά από μέρους μου είναι εξίσου υποχρεωτικό να βάζω τα πράγματα στη σωστή τους βάση: υποδυόμαστε ρόλους και οι ρόλοι μπορούν να υποδυθούν από πολλούς ηθοποιούς, αλίμονο.

Μίλησες με τη Μαίρη Χρονοπούλου, την αναζήτησες με αφορμή το έργο;

Όχι, δεν μίλησα, γιατί δεν τη γνωρίζω προσωπικά, δεν την έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου. Γνωρίζοντας ότι έχει κάποια προβλήματα υγείας που δεν της επιτρέπουν κοινωνικά να είναι τόσο ενεργή, όσο πιθανότατα θα ήθελε, δεν μπήκα στη διαδικασία να την ψάξω και να τη βρω. Ωστόσο, θα ήθελα πάρα πολύ να έρθει να δει την παράσταση, να τη γνωρίσω προσωπικά και να της κάνω μια μεγάλη αγκαλιά, για να την ευχαριστήσω πολύ για όλα αυτά τα πράγματα που μου έχει προσφέρει, όχι μόνο στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά γενικότερα σε ό,τι έχει προσφέρει ένας άνθρωπος και τόσο σημαντική ηθοποιός σε όλους εμάς τους νεότερους, οι οποίοι έχουμε μεγαλώσει με τις ταινίες τους.

Πηγή: Λοιπόν