Πάολα: «Το τραγούδι, όπως το θέλω εγώ, το ακούω από τη Χαρούλα Αλεξίου, από τη Βιτάλη...»

«Εκεί που ακούω ένα τραγούδι του Περίδη, µπορώ να ακούσω και Michael Jackson και να µε αγγίξει το ίδιο. ∆εν έχω φιλοδοξίες. ∆εν είχα ποτέ µου φιλοδοξίες. Ήξερα τι θα γίνει. Το ήξερα, όπως ξέρω πως, αν το ρούχο µου λερωθεί, η µαµά µου αύριο θα το πλύνει. Για µένα το να τραγουδάω δεν είναι θέµα επαγγελµατικό. ∆εν έχω καταλάβει ότι είµαι τραγουδίστρια. Γι’ αυτό τραγουδάω καλύτερα όταν είµαι µε παρέες και µε κάποιους ανθρώπους που τραγουδάµε τραγούδια της ψυχής. Εχει να κάνει µε µένα, λοιπόν, αυτή η υπόθεση. Εχει να κάνει και µε το ποιοι είναι κοντά µου. Τώρα, τραγουδάω µε τον Γιώργο Μαζωνάκη και τον Στέλιο Ρόκκο και είναι η πέµπτη σεζόν που σµίγουµε. ∆εν είναι τυχαίο. Είναι ιδιαίτεροι καλλιτέχνες και οι δύο στη σκηνή. Τους αγαπώ και µου αρέσει που δουλεύουµε µαζί. Οι τραγουδιστές συχνά φοράνε µία πανοπλία, γιατί στην ουσία φοβούνται αυτό που κάνουν. Το τραγούδι, όπως το θέλω εγώ, το ακούω και το άκουγα από τη Χαρούλα Αλεξίου, από τη Βιτάλη, από τον Αντώνη Βαρδή, από τον Περίδη. ∆εν έχω ακούσει πολλούς Ελληνες τραγουδιστές. Αντιθέτως, έχω ακούσει την Ουµ Καλσούµ. Βασικά, δεν ακούω και πολλή µουσική. Τα παλιά χρόνια άκουγα από το πρωί µέχρι το βράδυ. Τι παράξενη είναι αυτή η ερώτηση που µου έκανες… Ποιος είναι ο άνθρωπος που µπορεί να µου βγάλει κάτι που δεν ξέρω ούτε η ίδια, όπως έκανε ο Βουτσινάς µε την Πρωτοψάλτη; Παράξενη ερώτηση… Αν ήξερα αυτόν τον άνθρωπο, θα έφευγα µακριά του. Αν είχα βρει έναν τέτοιον άνθρωπο, θα είχα φύγει. ∆εν θα µπορούσα να αναπνεύσω µετά. ∆εν ξέρω ποιος επέλεξε για µένα να νιώθω και να ζω έτσι. Ισως ο πατέρας µου. Αν προσπαθήσω να µιλήσω για κάτι αντίστοιχο, θα γίνω γραφική. ∆εν µπορώ να µιλάω για έναν σταυρό και να λένε οι άλλοι “κοιτάξτε τι κουβαλάει αυτή”. Αυτό που κουβαλάω και µε βαραίνει είναι τόσο ελαφρύ».

Πηγή: Real