Νάντια Μουρούζη: Η νέα ζωή στο Παρίσι, η απώλεια και οι αναμνήσεις
Ευαίσθητη, αισθαντική, µε ένα έντονο µελαγχολικό βλέµµα, η ηθοποιός Νάντια Μουρούζη υπήρξε η µούσα του Θόδωρου Αγγελόπουλου, αλλά και η τελευταία σύντροφος του Δημήτρη Παπαμιχαήλ.
Από το 2015 είναι παντρεµένη µε τον καθηγητή Γεωλογίας του Πανεπιστηµίου της Σορβόννης και ποιητή Νίκο Λυμπέρη και ζει στο Παρίσι. Επέστρεψε στην Αθήνα για σύντοµο χρονικό διάστηµα και μίλησε για όλα όσα συνέβησαν στη ζωή της τα τελευταία χρόνια, τη διαµονή της στο Παρίσι, την απώλεια της µητέρας της, για τον ∆ηµήτρη, αλλά και για τα νέα της σχέδια.
«Επέστρεψα στην Ελλάδα γιατί ετοιµάζω µια ταινία µικρού µήκους στη χώρα µας µε τον καλό µου φίλο και οπερατέρ Σάκη Μανιάτη. Πρόκειται για έναν συνδυασµό ντοκιµαντέρ και µυθοπλασίας. Πρόκειται για µια ιδιαίτερα τρυφερή ιστορία. Ένα µικρό παιδί βρίσκει ένα βιβλίο και, µέσα από τις σελίδες του, ζει κοµµάτια του παρελθόντος στη σηµερινή εποχή», λέει η αγαπηµένη ηθοποιός, η οποία σκηνοθετεί και υπογράφει το σενάριο της ταινίας, ενώ παράλληλα βρίσκεται σε συζητήσεις για ένα ακόµη θεατρικό πρότζεκτ στη Γαλλία, αλλά και για µια παράσταση στην Αθήνα.
Αυτό το διάστηµα αναδιαµορφώνει την κατοικία της στα νότια προάστια, καθώς σχεδιάζει να µείνει στην Ελλάδα τους επόµενους µήνες. «Στην Ελλάδα έχω τον πατέρα µου και συγγενείς και φίλους, έχω το σπίτι µου, δεν έχω ρίξει µαύρη πέτρα πίσω µου. Έπρεπε να φύγω για να βρω την ισορροπία µέσα µου. ∆εν µε ενδιαφέρει τόσο το πού ζω, όσο οι άνθρωποι µε τους οποίους µπορώ να συνυπάρξω και να δηµιουργήσω. Ο Νίκος δεν µπορούσε να µε ακολουθήσει στην Ελλάδα γιατί έχει µαθήµατα στο πανεπιστήµιο, θα έρθει όµως τα Χριστούγεννα για να τα περάσουµε µαζί», δηλώνει στη Real η ηθοποιός. «Στη Γαλλία τα τελευταία τρία χρόνια ήταν αρκετά περιπετειώδη για εµένα. Έχω κάνει αρκετά πράγµατα. Στις αρχές παρέδωσα κάποια σεµινάρια υποκριτικής, κάτι που αγαπώ πάρα πολύ. Την περασµένη χρονιά πήρα µάστερ στο σινεµά από το Πανεπιστήµιο της Σορβόννης. Ηταν ένα πολύ δύσκολο εγχείρηµα, που απαιτούσε έναν αυστηρό τρόπο ζωής. Τη χρονιά που µας πέρασε δεν έκανα κανένα διάλειµµα - ούτε Χριστούγεννα ούτε Πάσχα. Ξέρετε, δεν είναι εύκολη µετά από κάποια χρόνια η επιστροφή στα φοιτητικά θρανία. Το ήθελα όµως πολύ, παρότι έχω µεγαλώσει, γιατί το σινεµά είναι η µεγάλη µου αγάπη. Επιπλέον, µε βοηθά και ο τρόπος ζωής του άντρα µου, γιατί, εκτός από καθηγητής Γεωλογίας, είναι και ποιητής, γράφει όλη την ηµέρα, οπότε στο σπίτι µας κυριαρχεί µια ατµόσφαιρα περισυλλογής και συγκέντρωσης. Ο Νίκος ζει πραγµατικά σαν ασκητής. Στη Γαλλία έχουµε µια ζωή διαφορετική, δεν βγαίνουµε έξω όπως εδώ και αναγκαστικά είσαι πιο συγκεντρωµένος». Η ηθοποιός αποκαλύπτει γιατί πήρε την απόφαση να κάνει έναν τόσο κλειστό γάµο το 2015. «Ηταν ένας απλός γάµος. Εγινε στο δηµαρχείο Hotel de Ville του 4ου διαµερίσµατος του Παρισιού, παρουσία δύο µαρτύρων. ∆εν το είχα πει σε κανέναν, πάρα µόνο στους πολύ δικούς µου ανθρώπους. ∆εν ήθελα να κάνω πιο ανοιχτό γάµο, γιατί είχα χάσει πρόσφατα τη µητέρα µου, γεγονός που µου είχε κοστίσει πάρα πολύ. Μια ηµέρα πριν από τον γάµο, συνάντησα σε ένα γεύµα κοντά στο σπίτι µας την Κλαούντια Καρντινάλε. ∆εν ξέρω γιατί της το είπα, αλλά µε αγκάλιασε και µε φίλησε µε χαρά. Το καταπληκτικό ήταν πως φορούσε και το αγαπηµένο άρωµα της µητέρας µου. Είναι µια υπέροχη, ζεστή γυναίκα». Η απώλεια της πολυαγαπηµένης µητέρας της έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σηµάδια στην καρδιά της. «Ο θάνατος της µητέρας µου ήταν κάτι που δεν έχω ξεπεράσει ακόµα. Είχαµε µια πολύ καλή σχέση και ξαφνικά, όταν την έχασα, ένιωσα ότι µεγάλωσα εκατό χρόνια. Ζούσα σε ένα ζαχαρένιο παραµύθι, το οποίο τελείωσε». Η τελευταία σύντροφος του αείµνηστου ∆ηµήτρη Παπαµιχαήλ µπορεί να έχει βρει και πάλι τον έρωτα στα µάτια του συζύγου της, όµως δεν ξεχνά ποτέ τα χρόνια που πέρασε µε τον µεγάλο ηθοποιό. «Εχω µια όµορφη ανάµνηση από εκείνα τα χρόνια. Τον σκέφτοµαι µε αγάπη». Η µούσα του Θόδωρου Αγγελόπουλου (έχει παίξει στις ταινίες «Ο µελισσοκόµος», «Το µετέωρο βήµα του πελαργού» και «Το βλέµµα του Οδυσσέα») αναπολεί την εποχή που πρωταγωνιστούσε στις ταινίες του. «Ο άνθρωπος αυτός µε έχει σηµαδέψει και ως προσωπικότητα, αλλά και µε το έργο του. Το µάστερ µου και η επιστροφή µου στα κινηµατογραφικά δρώµενα µου έδωσαν µεγάλη χαρά. Ξαναβρέθηκα στον χώρο που αγαπώ και που ανήκω».