Έλντα Πανοπούλου: «Το ύφασμα δεν αλλάζει, είτε είναι μεταξωτό είτε λινάτσα»

Στη διαδρομή σου, ποια θα έλεγες ότι ήταν η πιο όμορφη και η πιο δύσκολη στιγμή;

«Έχω πολλές όμορφες στιγμές! Όλες τις υποκλίσεις μου στο τέλος μιας παράστασης που συνοδεύονταν απ' αυτό το ζεστό και απόλυτα ειλικρινές χειροκρότημα του κόσμου. Επίσης, η συνάντηση μου με όλα αυτά τα μεγαθήρια της θεατρικής σκηνής: τον Κώστα Ρηγόπουλο, τον Σωτήρη Μουστάκα, τον Νίκο Ρίζο, τον Βασίλη Τζιβιλίκα, τον Χάρρυ Κλυν... Είναι τόσοι πολλοί, που σίγουρα ξεχνάω κάποιους. Μοναδική στιγμή που σημάδεψε την πορεία μου ήταν η συνάντηση μου με τον Γιάννη Δαλιανίδη. Όσο ζω θα τον μνημονεύω και θα τον ευγνωμονώ! Δυσάρεστες στιγμές για έναν καλλιτέχνη είναι όταν καλείται να κάνει τον κόσμο να γελάσει ενώ πριν λίγες ώρες έχει χάσει ένα αγαπημένο του πρόσωπο. Το έχω βιώσει κι αυτό».

Ποια κοινά σημεία και ποιες διαφορές βρίσκεις στην Έλντα Πανοπούλου όταν πρωτοξεκίνησε και στη σημερινή;

«Δεν αισθάνθηκα ποτέ ανωτέρα ή υψηλότερα από τους υπόλοιπους. Το ύφασμα δεν αλλάζει, είτε είναι μεταξωτό είτε λινάτσα. Εκεί δεν μπορούμε να κάνουμε πολλές παρεμβάσεις. Αν το δικό μου ύφασμα ο κόσμος το χαρακτηρίζει καλής ποιότητας, αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Εάν με ρωτάς αν έχω γίνει πιο επιφυλακτική και πιο φοβισμένη σε σχέση με τους ανθρώπους με όλα αυτά τα χαστούκια που τρώμε στην ζωή μας, θα σου πω πως με κάνουν να είμαι πιο διστακτική ως το να παρέχω απλόχερα τα συναισθήματα μου. Εκεί, ναι, έχω αλλάξει... Δεν παρέχω άνετα πλέον την αγάπη μου. Εντέλει, ο άνθρωπος που έχει μάθει στη ζωή του να αγαπά, γιατί εσύ πρέπει να τον εκμεταλλεύεσαι;» είπε στο Full life