Γιώργος Κωνσταντίνου: «Εζησα µεγάλους έρωτες, αλλά αυτό αφορά εµένα και τις γυναίκες που πέρασαν..»
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου έζησε µεγάλους έρωτες καθώς στα νιάτα του αλλά και αργότερα, είχε τη φήμη του µεγάλου καρδιοκατακτητή;
«Έζησα µεγάλους έρωτες, αλλά αυτό αφορά εµένα και τις γυναίκες που πέρασαν από τη ζωή µου. Όσο για τη φήµη, δεν µπορώ να απαντήσω εγώ», λέει γελώντας πονηρά στη Real. Στο βιβλίο του «Showtime» σηµειώνει για τον έρωτα: «∆εν καταλάβατε τελικά αν ερωτεύτηκα ή όχι; Είπαµε, είναι προσωπικό δεδοµένο. Ο έρωτας είναι µια φλόγα. Σε καίει ώσπου να σβήσει. Αφήνει ένα έγκαυµα, που σε άλλους επουλώνεται και σε άλλους µένει σηµάδι για πάντα. Σηµασία έχει ότι η φλόγα σβήνει. ∆εν είναι παντοτινή. Αντίθετα, η αγάπη µένει. Με πολλές παραλλαγές, παραµένει αγάπη. Και η πιο αληθινή και πιο µεγάλη είναι η αγάπη στα παιδιά. Αυτά την έχουν περισσότερη ανάγκη». ∆ιαβάζοντας το βιβλίο του, αντιλαµβάνεται κανείς ότι µένει πιο πολύ στα θετικά που αποκόµισε κατά τη µακρόχρονη και πλούσια σε εµπειρίες πορεία του. «∆εν µου αρέσει να γκρινιάζω, αλλά ούτε και να στέκοµαι σε εµπόδια και τρικλοποδιές, για να γίνει πιο... διαβαστερό το βιβλίο µου. Όπως υπογραµµίζω σε αυτό, “όταν κοιτάς πίσω, βλέπεις τις ωραίες σου στιγµές. Τα λάθη τα καλύπτεις µε ένα πέπλο”. Αυτό έκανα κι εγώ -τα λάθη και τις “µαχαιριές” τα άφησα εκτός». Αλήθεια, γιατί διάλεξε αυτόν τον τίτλο για την αυτοβιογραφία του; «Τον είχα από καιρό στο µυαλό µου και, όπως θα θυµάσαι, στον είχα αποκαλύψει από τότε που έγραφα τις πρώτες σελίδες. Το εξηγώ και στο βιβλίο: “Κάποιες φορές που ξεφυλλίζω άλµπουµ µε φωτογραφίες, κοιτάζω ξεχασµένες στιγµές, που όµως υπήρξαν σηµαντικές στη ζωή µου. Τότε κακίζω τον εαυτό µου. Θύµησες που διαµόρφωσαν τον χαρακτήρα µου, που οδήγησαν σε µονοπάτια δύσβατα τη ζωή µου, ξέφυγαν από τον νου µου στο άπειρο. Eτσι αποφάσισα να γράψω κάτι που δεν σβήνεται, που θα µείνει, έστω και σε µια παλιά βιβλιοθήκη. Ενα βιβλίο... Φυσικά δεν γινόταν να αποµακρυνθούν οι σκέψεις µου από αυτό που θεωρώ βίωµά µου, από την τέχνη µου. Θέατρο, τέχνη, ζωή. Κι ο τίτλος “Showtime”. Οχι έτσι απερίσκεπτα ή για να εντυπωσιάσω. Αλλά, να, είναι που πιστεύω ότι η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι ένα σόου, µια παράσταση που αρχίζει εδώ και τελειώνει εκεί, µε το κλείσιµο της αυλαίας και το σβήσιµο των φώτων».