Κωνσταντίνου: «Πάνω στο σανίδι µεθάω, παίζω, εκστασιάζοµαι. Ακούω κάθε βράδυ τα χειροκροτήµατα...»

Να τι θυµάται για τη Βλαχοπούλου και τη Βουγιουκλάκη, τον Ηλιόπουλο, τον Φωτόπουλο: «Θυµάµαι να ταξιδεύουν κατά καιρούς µαζί µου ωραίοι άνθρωποι, καλοί συνάδελφοι, αγαπηµένοι συνεργάτες σε ωραίες εποχές, χωρίς και αυτοί να υποψιάζονται τα ζοφερά χρόνια που θα ακολουθούσαν κάποιες δεκαετίες αργότερα. Θα ήταν άδικο να µην αναφέρω κάποιους που στόλισαν το πάνθεον των αναµνήσεών µου. Ο Μίµης Φωτόπουλος. Ευγενικός, κύριος. Μια φορά συνεργαστήκαµε σε ένα δικό µου έργο, κι όµως αυτή η µοναδική φορά χαράχτηκε µέσα µου. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος. Ο φίλος, ο γλυκός Άνθρωπος, µε άλφα κεφαλαίο. Ο καλλιτέχνης, ο µεγάλος καλλιτέχνης. Η Ρένα Βλαχοπούλου. Η έφηβη σε όλη της τη ζωή. Η γελαστή Ρένα. Η πιο φιλοσοφηµένη καλλιτέχνις που γνώρισα. ∆εκάρα δεν έδινε για τα προβλήµατα της ζωής. Τα περιγελούσε. Η Αλίκη. Η πιο έξυπνη και αστραφτερή θεατρίνα. Το κορίτσι που παντρεύτηκε τον Ηλιο. Και τον µετέφερε στη σκηνή και στην οθόνη...».
Είναι γεµάτος µε ενέργεια και δύναµη, µε πάθος που φαίνεται σε ό,τι κι αν κάνει, όπως αυτόν τον καιρό, που εντυπωσιάζει στην εξαιρετική παράσταση «Τσάρλι Τσάπλιν», που υπογράφει ο Πέτρος Ζούλιας, µε τον Θανάση Τσαλταµπάση στον ρόλο του Τσάπλιν. «Είναι δώρο για µένα να υπάρχω σε µια τέτοια παράσταση που φωτίζει τη ζωή ενός σπουδαίου ανθρώπου της τέχνης. Ο Ζούλιας έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στη σκηνοθεσία και ο Τσαλταµπάσης αποδεικνύει τη στόφα πρωταγωνιστή που έχει. Απίστευτα ταλαντούχο πλάσµα!» λέει ο ίδιος στη Real. Του δίνει πνοή η σκηνή και συνεχίζει να βάζει στοιχήµατα που τον γεµίζουν µε χαρά. Και το τονίζει αυτό και στο βιβλίο του: «Η πορεία συνεχίζεται... Ταξιδεύω ακόµα και ελπίζω να είναι µακριά η Ιθάκη. Πάνω στο σανίδι µεθάω, παίζω, εκστασιάζοµαι. Ακούω κάθε βράδυ τα χειροκροτήµατα, σαν τους πιο όµορφους παφλασµούς των κυµάτων... Το ταξίδι συνεχίζεται. Σε µια ταραγµένη θάλασσα, µε έναν κόσµο συγκλονισµένο µεν από την ανατροπή της ζωής του, που όµως γεµίζει τα θέατρα και που, αν τον κοιτάξεις βαθιά στα µάτια, θα δεις µέσα τους γραµµένη την ικεσία για µια απάντηση στη µια και µόνη ερώτηση: Υπάρχει ελπίδα; Θα πω κάτι που ένας φιλοσοφηµένος τραγουδοποιός χάραξε για πάντα στο µυαλό µου και στην πίστη µου: “Παντού υπάρχει µια ρωγµή, από κει µπαίνει το φως” -Λέοναρντ Κοέν».