Βίκυ Παπαδοπούλου: «Σίγουρα είναι δύσκολη η συνύπαρξη αλλά...»

«Είναι ένα έργο το οποίο αναφέρεται σε πολλά πράγματα... Μιλάει για τη βία, τη σωματική και την ψυχολογική, για την απώλεια, για τους φόβους που έχει ο καθένας από εμάς, για την εκμετάλλευση των Μέσων προς κάποια πρόσωπα, αλλά πάνω από όλα μιλάει για την ανάγκη του ανθρώπου να συνυπάρξω με τον άλλο άνθρωπο. Φυσικά αναφέρεται στην ανάγκη να αγαπήσουμε, να αγαπηθούμε καινά ερωτευτούμε...» τόνισε στο Mytv.

-Ποιος είναι ο ρόλος σας στο έργο;

«Υποδύομαι την Ιρένε, μια γυναίκα που έχει βιώσει τη μεγαλύτερη απώλεια για έναν άνθρωπο. Έχει χάσει το παιδί της σε μια τρομοκρατική ενέργεια. Εξαιτίας του μεγάλου τραύματος που φέρει -είναι μια απώλεια που δεν μπορεί να αντέξει στην πραγματικότητά της, πλάθει μια δική της πραγματικότητα έτσι ώστε να μπορέσει να επιβιώσει. Να συνεχίσει να ζει... Ένα τόσο μεγάλο τραύμα είναι βαθύ, και ο καθένας βρίσκει τους δικούς του τρόπους για να μπορέσει να συνεχίσει.»

-Πόσο δύσκολο είναι στην εποχή μας να συνυπάρξουμε;

«Θα ξεκινήσω από το έργο... Είμαστε στη χρονική στιγμή που η Ιρένε γνωρίζει τον Οσκαρ, έχει βιώσει ένα προσωπικό τραύμα που τον έχει μπλοκάρει και προσπαθεί και αυτός να βρει έναν τρόπο να συνεχίσει να ζει. Οι δυο τους γνωρίζονται, η Ιρένε προσπαθεί να τον φέρει στον κόσμο της και ο Οσκαρ προσπαθεί να τη φέρει στο δικό του κόσμο...Έχει να κάνει λοιπόν με το πόσο έτοιμος είναι ένας άνθρωπος να δεχθεί την πραγματικότητα του άλλου και πόσο έτοιμος είναι να δεχθεί έναν άλλο άνθρωπο στη ζωή του, Ακόμη και αν θέλεις να συνυπάρξεις με έναν άλλο άνθρωπο, να τον έχεις ανάγκη, καλώς ή κακώς πρέπει να βρείτε τις ισορροπίες σας,, έναν κοινό στόχο και έναν τρόπο που βολεύει και τους δύο. Αν ο τρόπος του ενός δεν συμβαδίζει με αυτόν του άλλου, υπάρχει πρόβλημα. Σίγουρα είναι δύσκολη η συνύπαρξη αλλά έχει σημασία πόσο διατεθειμένοι είμαστε οι άνθρωποι να γινόμαστε συνοδοιπόροι.»

-Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο;

«Μου άρεσε πολύ το κείμενο, το ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που το διάβασα, μου άρεσε η γραφή του Ντεσόλα που περνάει όλα αυτά τα μηνύματα χωρίς να γίνεται βαρύ το έργο.»