Μαρία Ναυπλιώτου: «Εχω αλλάξει πάρα πολύ από τα 25 μου»

«Η αγένεια, η έλλειψη ταπεινοφροσύνης, η έλλειψη σεβασμού, η προσβολή» απαντά η ιδια. Οταν πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο, το 1998, με το «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» του Τένεσι Ουίλιαμς σε μια παράσταση του Εθνικού, όλοι μίλησαν για την ομορφιά της. Τότε ίσως να την έφερνε σε αμηχανία. Σήμερά βρίσκεται στην πολύ ευχάριστη θέση να λέει «ευχαριστώ που» όταν ακούει ότι είναι όμορφη.

«Εχω αλλάξει πάρα πολύ από τα 25 μου. Στον καθρέφτη μου φαίνεται αυτό, βλέπω την αντικειμενική φθορά, όχι μόνο του χρόνου, αλλά και την ψυχική φθορά, τη φθορά που προκαλεί το κουράγιο που χρειάζεται για να αντιμετωπίσεις κάποια πράγματα, τη φθορά που προκαλεί η αποδοχή μερικών άλλων πραγμάτων που τα κλειδώνεις σε ένα χρυσό κουτάκι και τους λες "πουλάκια μου, μείνετε εκεί, έχουμε και δουλειές να κάνουμε τώρα, δεν μπορώ να ασχολούμαι συνέχεια μαζί σας". Ζω με δυο εικόνες: αυτή που βλέπουν οι άλλοι και αυτό που βλέπω εγώ, που δεν βλέπω πια τον 25χρονο εαυτό μου στον καθρέφτη» τόνισε στο Marie Claire.

-Πότε θυμάσαι τον 25χρονο εαυτό σου;

«Είναι ζωντανός μέσα μου, όπως είναι και νεότερες εκδοχές του εαυτού μου. Ζουν μέσα από την περιέργεια μου να μαθαίνω, την ανάγκη μου να μαθητεύω πλάι στους σκηνοθέτες μου. Διψάω να μάθω κάτι καινούριο. Ξεκίνησα από την πλήρη άγνοια, κατέκτησα κάποια μικρά πράγματα και ύστερα ξεκίνησε ο Γολγοθάς: να κατακτήσω όσα δεν ξέρω, όσα δεν μπορώ να κάνω. Θέλω πάντα να κάνω κάτι καινούριο, δεν σου μιλάω για ζούμπα, κάτι να μάθω.»

- Κάνεις ζούμπα;

«Οχι (γέλια), αλλά θα μπορούσα, γιατί όχι; Κάνω γιόγκα. Μου αρέσει να μελετάω, με κάνει να αισθάνομαι πολύ νέα μέσα μου, με βοηθάει να αποφεύγω τα πολύ σκοτεινά μονοπάτια.»

- Τι σε οδηγεί σε σκοτεινά μονοπάτια;

«Η κρίση με τη δουλειά, η κρίση μέσης ηλικίας, να μην είναι καλά οι άνθρωποι που αγαπάω, να φοβάμαι να μην τους χάσω. Με τον αδελφό μου έχουμε χάσει και τους δύο γονείς μας, και η απώλεια ήταν συγκλονιστική. Αλλά η μάθηση έγινε το δικό μου φρένο στο σκοτάδι. Και όχι μόνο φρένο, αλλά και γκάζι. Η μάθηση λειτουργεί σαν φρένο προς τα-κάτω, προς το σκοτάδι, και γκάζι προς τα πάνω, προς το φως.»