Μαρία Ναυπλιώτου: «Αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε πολύ και δεν προλαβαίνουμε ποτέ να κυοφορήσουμε»
Η Μαρία Ναυπλιώτου είναι ηθοποιός. Ποιο είναι το χειρότερο κομμάτι της δουλειάς της;
«Αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε πολύ και δεν προλαβαίνουμε ποτέ να κυοφορήσουμε. Ξέρεις, μία κυοφορία είναι εννιά μήνες. Εμείς πάλι, πρέπει να τα κάνουμε όλα πολύ πιο γρήγορα. Κι αυτό είναι κουραστικό για την ψυχή σου. Ας πούμε όταν κάποιος δεν σε σέβεται. Υπάρχει μία αντίληψη ότι κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας, ότι είναι μια θεραπεία για την ψυχή μας. Δεν είναι τίποτα απ' αυτά. Το θέατρο είναι μία τέχνη, μία κατασκευή. Απαιτείται δημιουργική φαντασία, τεχνική κατάρτιση και ακονισμένα εκφραστικά μέσα. Δεν είναι ψυχοθεραπεία το θέατρο, δεν είναι ντιβάνι ψυχολόγου η σκηνή» τόνισε στο Marie Claire.
-Ποια είναι τα έργα που αγαπάς περισσότερο και ως θεατής;
«Τα έργα που με ενδιαφέρουν είναι αυτά που με βάζουν να δω το πώς κάποιοι έχουν αποκρυπτογραφήσει την ύπαρξη μας. Μην παρεξηγηθώ, δεν είναι μόνο τα σπουδαία νοήματα και οι μεγάλες συγκρούσεις που με οδηγούν σε μια παράσταση, μια ταινία. Παίρνω και ανάσες με πιο απλά πράγματα, θέλω και να ξεχνιέμαι. Η ψυχαγωγία έχει πολλές διακλαδώσεις: το τέντωμα του μυαλού, το ξεσκούριασμα, αλλά και την ξεκούραση, την τεμπελιά. Το τέντωμα του μυαλού, τι ωραία φράση.»
- Τι σου τεντώνει το μυαλό;
«Οι άνθρωποι που έχουν εξερευνήσει κάτι που πριν από αυτούς δεν φανταζόσουν, που ανοίγουν πόρτες σε κόσμους που δεν ήξερες ότι υπάρχουν. Σου μιλάω για πράγματα που σου συμβαίνουν βλέποντας, για παράδειγμα, Ταρκόφσκι, Βισκόντι, Φελΐνι ή διαβάζοντας αρχαίους Έλληνες ποιητές, Σαΐξπηρ, Ιψεν, Ντοστογιέφσκι. Ακόμη κι όταν πιάνεις τον εαυτό σου να έχει καταλάβει κάτι, να έχει πάει κάπου παραπέρα από το γνώριμο και το οικείο, χωρίς να μπορείς να το βάλεις σε λέξεις, που φυλακίζουν τις έννοιες και τις μικραίνουν»