Γιάννης Φέρτης: «Εγώ παίζω όπως νομίζω και όπως μου λένε οι άλλοι»

«Είναι αυτοί που αντέχουν στα πολύ δύσκολα. Αυτοί είναι οι ήρωες. Δεν ξέρω αν είχα ήρωες, είχα πάντως πρότυπα στο ελληνικό θέατρο όταν ήμουν 15-16 χρόνων. Θαύμαζα πάρα πολλούς - ξεχώριζα τη Βάσω Μανωλίδου, μια ηθοποιό που έκανε μόνο θέατρο. Τον Βασίλη τον Διαμαντόπουλο, που ήταν δάσκαλός μου, την Παξινού. Τον Χορν, τη Λαμπέτη, τον Κουν φυσικά. Δεν έδωσα άλλωστε εξετάσεις σε άλλη σχολή τότε. Μόνο στο Θέατρο Τέχνης του Κουν. Ήθελα να πάω εκεί και πουθενά αλλού.

Σύγχρονος; Δεν ξέρω αν είμαι σύγχρονος ηθοποιός. Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Εγώ παίζω όπως νομίζω και όπως μου λένε οι άλλοι. Ναι, είναι αλήθεια ότι έχω δει κάποιους ηθοποιούς της παλαιότερης ή και της νεότερης γενιάς που παίζουν υπερβολικά. Αλλά μερικές φορές αρέσουν τον κόσμο. Θυμάμαι όταν κάναμε με τον Λιουμπίμοφ τον "Γλάρο", ένας ηθοποιός από τον θίασο, καρατερίστας, που έπαιζε με υπερβολές, έλεγε "σιγά που θα μου πει ο Λιουμπίμοφ πώς θα παίξω τον Τσέχοφ". Εγώ, αντιθέτως, όταν δεν είχα σκηνή, καθόμουν και χάζευα την πρόβα για να ακούω αυτά που λέει ο Λιουμπίμοφ» τόνισε στο Βήμα.