Μπέτυ Λιβανού: «Τον πατέρα μου τον είδα πρώτη φορά όταν ήμουν 12 χρονών»

Η ερώτηση που μου έρχεται στον νου είναι πώς δομήθηκε η σχέση σας με τις κόρες σας, πώς ήταν να μεγαλώνουν με μια «μητέρα όμορφη»...

Εγώ δεν μεγάλωσα τις κόρες μου ως όμορφη μαμά. Τις μεγάλωσα ως μαμά. Κι αντιδρούσα ως κανονική μαμά. Σίγουρα τα παιδιά μου θα έχουν υποστεί τις συνέπειες μιας μαμάς-γνωστής. Με μια μυθολογία τριγύρω της, είτε για ότι είναι όμορφη είτε για το ότι είναι ηθοποιός. Κι αυτό κάπου θα τα έχει επηρεάσει. Δεν ξέρω ακριβώς πού. Ξέρω πως είχαμε δύσκολες εφηβείες. Εκ των υστέρων όμως καλές επαφές. Η εφηβεία είναι μια περίοδος δύσκολη για να αποκαθηλώσεις τους γονείς σου. Όταν πέρασε είχαμε καλές σχέσεις.

Εσείς τους δικούς σας γονείς ιούς αποκαθηλώσατε;

Όσο πιο δύσκολη είναι η μαμά σου να την ξεπεράσεις, τόσο πιο δύσκολη είναι η εφηβεία σου. Όταν έχεις μια πολύ κανονική μαμά που δεν χρειάζεται να την κατεβάσεις από ψηλά, είναι πιο βατά τα πράγματα.

Με τον πατέρα σας είχατε σχέση εξ αποστάσεως...

Ο πατέρας μου είχε φύγει από την Ελλάδα όταν εγώ ήμουν πάρα πολύ μικρή. Τον είδα για πρώτη φορά όταν ήμουν 12 χρονών. Ερχόταν σπανίως στην Ελλάδα, από κάποιο σημείο και μετά κάθε δυο-τρία χρόνια. Νομίζω πως υπήρχε η έλλειψη του πατέρα στην παιδική μου ηλικία, αλλά παράλληλα αυτό με βοήθησε να στέκομαι καλά στα πόδια μου χωρίς τη βοήθεια κάποιου άλλου.

Εισπράξατε από εκείνον αίσθημα υπερηφάνειας όταν σας γνώρισε έφηβη πια και εκκολαπτόμενη ηθοποιό;

Ναι, νομίζω πως και εκείνος, όπως και όλοι στην οικογένεια, αισθάνθηκαν λίγο υπερήφανοι για αυτό το παιδί που τα κατάφερε κάπως στη ζωή του.

Δεν νιώσατε να αναζητείτε κατά τη διάρκεια της ζωής σας τον πατέρα που δεν είχατε, όπως θα υπέθεταν οι ψυχαναλυτές;

Το ότι μου έλειψε ο μπαμπάς στην παιδική μου ηλικία κάποιο κόστος θα είχε ψυχολογικό. Δεν ένιωσα όμως ποτέ να ψάχνω έναν πατέρα. Περισσότερο εγώ είμαι η μαμά στις σχέσεις μου, παρά ψάχνω έναν μπαμπά. Τώρα πια έχω μεγαλώσει, ίσως να έχω πρώτη φορά την ανάγκη ενός πατέρα.

Πηγή: Κυριακάτικη ελευθερία