Γιώργος Μαργαρίτης: «Αυτοί που γράψανε με χρυσά γράμματα την ιστορία ήτανε εκτός μηχανισμού»

«Δεν τα ξέρω ακόμη αυτά, δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω. Κάποιοι βαδίσανε μέσα στον μηχανισμό και τα καταφέρανε. Μπράβο τους. Ωστόσο αυτοί που γράψανε με χρυσά γράμματα την ιστορία ήτανε εκτός μηχανισμού». Η κουβέντα πηγαίνει στον Καζαντζίδη. «Υπάρχει και μια φωτογραφία που είμαστε μαζί. Αυτή η φωτογραφία έχει τη σημασία της. Ο Στέλιος είναι στενοχωρημένος. Εκείνη την ημέρα η μάνα που ήταν στο νοσοκομείο. Εγώ ήμουν λίγο πιο χαρούμενος, γιατί μόλις τον είχα γνωρίσει. Πολλές φορές ανταμώσαμε με τον Στέλιο. Προτού προλάβω να πάω εγώ σπίτι του ήρθε αυτός στο δικό μου. Τότε έμενα Καυκάσου 112, στην Κυψέλη. Ξέρετε σε πολλά σπίτια τραγουδιστών να έχει πάει ο Στέλιος; Εγώ τότε δεν ήμουν καν Μαργαρίτης, ήμουν ένα παιδί που είχε κάνει δυο δίσκους. Άρα κάτι είχε δει σε μένα και ήρθε. Με πήρε τότε και πήγαμε και φάγαμε στην Καισαριανή σε έναν φίλο του. Εκεί μας έβγαλε κι ένας φωτογράφος τη φωτογραφία. Και είναι αληθινή, γιατί αν παρατηρήσεις απάνω στο τραπέζι -έχει αλατιέρες. Εμείς τρώγαμε και πίναμε στ' αλήθεια εκείνη τη μέρα, όχι σαν άλλους που κάνουν αντάμωμα σε τραπέζι χωρίς αλατιέρες (γελάει)». Αυτό που δίνει δύναμη στον Γιώργο Μαργαρίτη είναι η αγάπη που παίρνει απλόχερα από τον κόσμο. «Μου περισσεύει η αγάπη. Και το τραγούδι μου δίνει δύναμη φυσικά. Το τραγούδι σε ταξιδεύει, διώχνει πράγματα από μέσα σου. Πολλές φορές σε μαραζώνει κιόλας. Χρειάζεται κι αυτό όμως», δήλωσε στο Documento.